ငါ့ မွာလည္း ငါ ၊ သူ ့မွာ ငါႏွင့္
ငါ့ ငါ သူ ့ငါ ၊ ေတြ ့ၾကခါဝယ္
ငါ ႏွင့္ ငါ ခ်င္း ၊ ငါ စစ္ခင္းလ်က္
ပူျပင္းလွ်ံရဲ ငါ ေပါက္ကြဲ၏ ။

ငါ ဒုကၡေပး ၊ ငါ မေအး၍
ငါ ေအးရေၾကာင္း ၊ ခြင့္ခါ ေခ်ာင္းလ်က္
ငါေကာင္းကို ရွာ ၊ ငါဆိုး ခြာေသာ္
ကြာေလသည္ သို ့၊ ျဖစ္သၿမိဳ ့လည္း
ေခါင္းလွ်ိဳ ့ကိုယ့္ေခြ ၊ ပျခဳပ္ေဗြ၌
ငန္းေျမြ မျခား ၊ ႏွဲသံ ၾကားလွ်င္
ပါးပ်ဥ္း ေထာင္လ်က္ ငါသည္ထြက္၏ ။

အို – ဖြားဖက္ ငါ ၊ အသင္ ငါႏွင့္
ငါ မေလွ်ာ့တမ္း ၊ အားအင္ စမ္းအံ့ ။
အစြမ္း သာသူ ၊ ပန္းဆြတ္ယူလိမ့္ ။
ငါမူ ငါ့ကို ေအာင္မည္ေလာ။ ။
ငါ့ကို ငါက ေအာင္မည္ေလာ။ ။

မင္းသုဝဏ္
မတ္လ၊ ၁၉၈၂။
ရွဳမဝ မဂၢဇင္းမွ