အမွည့္လြန္သစ္သီးတို႔
ပဲ ့ေျကြကုန္ၾကၿပီေမ။
ယုယမႈကဗ်ာ
ဒီတစ္ခါေနာက္ဆံုးဆို
မိႈတက္ေနတဲ ့ သစ္သီးတစ္လံုး
အၿပံဳးအတုနဲ႔
ကိုယ့္လက္ထဲထည့္လိုက္ပါ
ဒါဆိုရင္ပဲ
ကမၻာေျမျပင္ဟာ
ေပ်ာ္စရာေကာင္းေၾကာင္း
ေလာင္းေၾကးထပ္
ကိုယ္မတ္မတ္ရပ္ေနဦးမွာ။
အခ်စ္ဆိုတာ
ျမစ္တစ္ခုလို စီးဆင္းသြား
သူမုန္းမလား
ကိုယ္မုန္းမလား
အ႐ံႈးေပးတမ္းကစားၾကတာမဟုတ္
အ႐ုပ္တစ္ခုကို မဝယ္ႏိုင္
ကေလးငယ္လက္မိႈင္ခ် ငိုေျကြးသတဲ့
ဒါေပမဲ့ စြ ဲလမ္းမႈအေၾကာင္း
သူေကာင္းေကာင္းသိသြားခဲ ့။
ေနာက္တစ္ခါဆို
သစ္သီးခ်ိဳတစ္လံုးခူးစားဖို႔
လက္မ်ားတြန္႔ဆုတ္ တြန္႔ဆုတ္
ေနာင္တတို႔ ခ်ဳပ္႐ိုးပ်က္
အရွက္တရားက
ေခတၲကယ္တင္ရွင္ေပါ့ေမ။ ။

ေက်ာ္ေအာင္သစ္
(ျမားနတ္ေမာင္၊ ဇြန္လ၊ ၁၉၉၂ ခု)