အမိုက္စား မဆန္ေပမဲ့
အလႊာေတြ ခြာသုံးခဲ့တယ္
ေပ်ာ္ေစခ်င္တာ ငါ့ဥာဏ္နက္ပါ

ေၾကးစား မဆန္ေပမဲ့
အသျပာကို ထည့္မတြက္ခဲ့ဘူး
အလိမ္အညာၾကားမွ မနစ္မြန္းခဲ့ဘူး
နင္တို႕ေတြ သင့္ျမတ္ေနတာ ငါ ျမင္ခ်င္တယ္

မုသားေတြ ေျခေလွ်ာလဲွေတာင္
အလိုက္သင့္ ထုိင္မေနခ်င္ဘူး
နာသြားတဲ့ အနာ အသာအယာဖုံးလို႕
နင္တို႕ေတြ ျပဳံးေနတာ ငါ အၾကိဳက္ဆုံးပါ

အျဖဴေရာင္ၾကားမွာ…
အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ ရွိေနခဲ့ရင္
အဆင့္တစ္ေလာက္ေတာ့ ရခ်င္တယ္
အျဖဴ အျပာ ၾကည္တာ လွမယ္ဆိုရင္
မုသားေတြကို လိမၼာေအာင္ ေခ်ာ့ေျပာလို႕
ငါကိုယ္ငါ လွည့္စား ခံလိုက္မယ္
နင္တို႕ေတြ ေနေကာင္းေစခ်င္တယ္

အလိမ္ေတြ ေပၚခဲ့ရင္…
ငါ နင္တို႕ေရွ႕မွာ ထြက္ရပ္လို႕
ငါ့ ရင္တြင္းျဖစ္ေတြကို ရွင္းျပမယ္
မမက္ေသာ ဥစၥာ
မလိုေသာ အေဆာင္
မ၀ယ္ခ်င္ေသာ အမုန္း
မျပန္႕ခ်င္ေသာ အျငိဳးတရားေတြၾကားမွာ
နင္တို႕ေတြကို ငါ လက္ပိုက္ၾကည့္မေနနုိင္ဘူး

ျဖဴျပာ ၾကည္တာ လွတယ္ဆိုရင္
ပလီပလာ အၾကည္အသာနွင့္
မုသားျဖဴျဖဴျပာျပာေတြကို
ငါ အာဂုံေဆာင္လို႕….
ဒီကမၻာၾကီးမွာ …..
နင္တို႕ေတြ လွေအာင္ ငါ လုပ္ေပးခ်င္တယ္။    ။

နရီိထက္
( ၁၄ ၊ ဇြန္လ ၊ ၂၀၁၁ )

( တစ္ခါတစ္ေလ… အမွန္ကို ကိုးကြယ္မိခ်င္တယ္… ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းကဆိုရင္ ကိုယ္မွန္တယ္လို႕ထင္ရင္ ထင္တိုင္ ၾကဲခ်င္တယ္… သစ္ပင္ေတာင္ ေျဖာင့္ရင္ တက္ရခက္တယ္ေလ… မုသားမပါ လကာၤမေခ်ာလို႕ ေျပာခဲ့တယ္… ကိုယ္အတြက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္… အမ်ားတကာ စိတ္ခ်မ္းသာဖို႕… ေပ်ာ္ရႊင္ခ်င္ဖို႕အတြက္ အသုံးခ်ခိုင္းတာပါ…. အျဖဴေရာင္ေတြၾကားမွာ အဆင့္သတ္မွတ္ခ်က္ရွိေနခဲ့ရင္… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၁၀၀ ရာခုိင္ႏႈန္း မရခဲ့ရင္ေတာင္ ၉၉.—- ရာခိုင္နႈန္း အလြန္ ေရာက္ခ်င္တယ္… ကိုယ္အတြက္ အနာတရ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ အမ်ားတကာ စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုရင္ မုသားျဖဴျဖဴျပာျပာ ေတြကို ေ၀ေ၀ဆာဆာ သုံးခြင့္ ရွိေစခ်င္တယ္…. မနစ္မြန္းေစခ်င္တဲ့ အေဆာင္အေယာင္ေတြၾကားမွာေပါ႕….