တေန႕ 24နာရီ ထက္ 1နာရီေလာက္
အပိုရခဲ့မယ္ဆို……
ကၽြန္ေတာ္..အသက္၀၀ရွုရွိုက္လို႕…..အတိတ္ေမ့ခြင့္ရမွာပါ

လြယ္လြယ္ေလးပဲ….တိုက္ဆိုင္မွု တခ်ိဳ႕ခ်ိဳ႕ေၾကာင့္
ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့ ကိုထားခဲ့
အေၾကာင္းျပခ်က္ေတာ့ေကာင္းခဲ့သားဗ်ာ့ေနာ္
ကၽြန္ေတာ္သာခက္ခက္ခဲခဲနဲ႕
ုခင္ဗ်ားကိုလြမ္းတဲ့ဒီစိတ္ပဲရွိေနတတ္ခဲ့….
ၾကာေတာ့လည္း
ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို ကိုယ္ ျငဴစူလာမိတယ္

လြမ္းလို႕ေရးတဲ့ ကဗ်ာတိုင္းသာ
တံတား တသြယ္…လမ္းမည္ ခဲ့ရင္
ဦးတည္ ရာ ခင္ဗ်ားဆီပဲ … ေရာက္ခဲ့ႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕
ခုေတာ့…
တံတိုင္းသဖြယ္ကာဆီး…..ခင္ဗ်ားစိတ္နဲ႕ ႏွိုင္းကာရယ္
တပါးစိတ္နဲ႕…ေရးသီခဲ့သတဲ့….
မရွင္းေတာ့ပါဘူး….လင္းလည္း..မလင္းခ်င္ေတာ့ဘူး
တခါလာလည္း…
အသဲကြဲကဗ်ာ…..
တခါဖတ္တိုင္းေၾကေၾကကြဲကြဲ
ၾကာေတာ့လည္း..ဒီမိုး….
ကိုယ့္စာမ်က္ႏွာ ကိုယ္ ရွက္တတ္လာတယ္

ဘာသားမွ ေရာမထုထားဘူး….လူစစ္စစ္ဗ်
ကၽြန္ေတာ္လည္း..ေပ်ာ္တတ္တယ္
ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္ခ်င္တယ္
ဒါေပမယ့္…………
ၾကယ္မရွိတဲ့ေကာင္းကင္..
လမင္းတ၀န္းလံုးလင္းလည္း..မတင့္တယ္ႏိုင္ဘူး

ေနစဥ္..ေန႕စဥ္
အလြမ္းေတြနဲ႕ ထံုထိုင္း…
ကာရံေတြနဲ႕..မွန္းေမွ်ာ္ရတာလည္း….မ်ားလို႕
လမ္းေတြလည္း…ေခ်ာ္ေခ်ာ္ထြက္လာျပီ။

မေတာက္တခတ္…
လက္စေတြနဲ႕
အကြဲကဗ်ာေတြခ်ည္း….online ေပၚ…
ေရာက္ေရာက္လာတတ္………
ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းဆို….
ကၽြန္ေတာ့ ကဗ်ာေတြဖတ္တိုင္း
နင့္နင့္နဲနဲ ခံစားရသူေတြကိုလည္း….အားနာလွျပီဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္…ရင္တံတိုင္း..က်ိဳးေၾကကာသြားမယ္
ခင္ဗ်ားကေတာ့……လြမ္းရယ္ေတာင္..မေျဖေပးခဲ့ပါဘူး။

ခင္ဗ်ားလာလာလည္တဲ့အိပ္မက္ေတြလည္း
ကၽြန္ေတာ္..ေၾကာက္တတ္လာျပီ
ခင္ဗ်ားတေယာက္ထဲခ်စ္တဲ့ ဒီအသည္းလည္း..ေလာက္တတ္လာျပီ
ခင္ဗ်ားရွိတဲ့ အတိတ္ေတြထဲကလည္း….ေဖာက္ထြက္ခ်င္လွျပီ
ျဖစ္ႏိုင္ရင္……
ခင္ဗ်ား……………အတြက္…ေထာင္တန္းမ၀င္ရေအာင္
က်ဳပ္..ေတာင္းပန္စာေရးေပးခဲ့မယ္
ဓားထက္ထက္နဲ႕သာ….ပိုင္းျဖတ္လို႕…အသက္ရွုခြင့္ကို..ရပ္တန္႕ေပးလိုက္ေတာ့

ခင္ဗ်ားကိုက်ဳပ္….ဘ၀ အစက္စက္မွာ….လြမ္းလို႕မေနရေအာင္…..
ဒီတဘ၀စာရက္စက္ခဲ့သမၽွ်..နမ္းလို႕ ေသပါရေစ….
။ဘယ္ေတာ့မွ…..ခင္ဗ်ားကို….ထပ္မေတြ႕ခ်င္ေတာ့ဘူး။