ေပးဆပ္တာေတြမ်ားတိုင္း
နာက်င္ရမယ္လို႕ေတာ့ မေတြးသင့္ဘူး
နာနာက်င္က်င္ေပးဆပ္လိုက္ရေပမယ့္
ခံစားခ်က္နဲ႕ေတာ့ဆိုင္ေသးတာေပ့ါ
ေနတတ္ရင္ ေက်နပ္စရာျဖစ္ေနတဲ့ေလာက
ငါေျဖေတြးတတ္ဖို႕ပဲလိုတယ္
ဟုတ္တယ္မလား…………..။

ငါ့အတြက္ကေတာ့ လက္တစ္စံုက
ဆုပ္ကိုင္ခြင့္ရွိမွမဟုတ္ေတာ့ဘူး
ေမွ်ာ္ေငးေနခြင့္ရတာေတာင္ ဆုလာလ္တစ္ပါးရယ္ေလ
တကယ္ေတာ့ အခ်စ္က
ငါ့အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္စရာထက္
နာက်င္စရာသာေပးသလား
ခပ္လြယ္လြယ္မေတြးတတ္ေအာင္ပဲ………….။

ခ်ခ်ေရးမိတဲ့ ကဗ်ာတုိင္း
အခ်စ္အေၾကာင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ေနတာ
ေက်းဇူးျပဳၿပီး စိတ္မရွိပါနဲ႕..
ဒီအခ်ိန္ထိ လူသားဆန္ဆန္ရွင္သန္ေနမိတုန္းမို႕ပါ……….။

ဘ၀ကေျပာတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕
လက္ေတြ႕မွာခက္ခဲတတ္မွန္း
ေတာေျပာင္းေသတဲ့က်ားလို
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလဲ မစြပ္စြဲခ်င္ပါဘူး
ငါေျပာင္းလာတဲ့ေတာမွာ ငါ့ေက်နပ္မႈအတြက္
အစာတစ္ခ်ိဳ႕ သူမ်ားေတြမွမျမင္ရတာ
ငါေက်နပ္ေနတယ္ေလ………….။

ယိုင္တိုင္တိုင္ဆိုေပမယ့္ လွမ္းေနႏိုင္တာ
ငါ့အားထုတ္မႈရဲ႕ အက်ိဳးခံစားခြင့္ေပ့ါ
တကယ္ေတာ့အခ်စ္နဲ႕မကင္းႏိုင္တာပါ
တစ္ခုပဲရွိတယ္ တစ္ခုတည္းပဲ
“သူနဲ႕လွမ္းေလွ်ာက္ေနက်ညေနခင္းေတြ
ဘယ္ေတာ့မ်ားေပ်ာက္ကြယ္မလဲ”
ေတြးၿပီး အသက္ရႈမ၀ေတာ့တာ
………….ဒီတစ္ခုတည္းပဲ…………။

(ဒီကဗ်ာေလးရဲ႕ နာမည္ကို ခ်ာတိတ္ေပးေပးတာပါ …. (အမွတ္တရ))