ငါ့ညီေျပာင္ဝင္း၊ ေမာင္သစ္ဆင္း၊
မင္း၏သားငယ္၊ မင္းသက္လွယ္ကို၊
အဘယ္တရားေဟာမည္နည္း။

ဆန္း၏ သတၱိ၊
ဆန္း၏ သမာဓိ၊ ဆန္း၏ ပညာ၊
ေဟာစရာကား အလြန္မ်ား၏။

မင့္သားအရြယ္၊ သက္ႏွစ္ဆယ္တြင္၊
လူငယ္ေအာင္ဆန္း၊ သူ႔အစြမ္းကို၊
ပန္းေကာင္းတပြင့္၊ ပန္ဆင္တင့္သို႔၊
မင့္သား သိေစခ်င္လွ၏။

သူ႔အစြမ္းကား၊ အျခားမဟုတ္၊
အအုပ္ခ်ဳပ္ခံ၊ မ်ိဳးျခားဒဏ္မွ၊
ျမန္မာလြတ္လမ္း၊ ခရီးၾကမ္းဝယ္၊
ဗန္းျပအလွ၊ ပကာသနကို၊
ျပာက်ေလာင္ၿမိဳက္၊ သူမီးတိုက္၏၊
ေခတ္လိုက္စာညီ၊ ေခတ္မီပညာ၊
ႀကံဳရာဘဝ၊ မုကလံုေလာက္၊
ခံၿမိဳ႕ေဆာက္၏။

ထို႔ေနာက္တဆင့္၊ မိုးထိလြင့္ေအာင္
႐ိုးက်င့္ျမင့္ႀကံ၊ သူ႔အလံတည့္
ပ်ံတလူလူ၊ သူထူခဲ့ေၾကာင္း
ေခါင္းေဆာင္သေဘာ၊ မင့္သားေခ်ာကို၊
ေျပာလိုက္ပါဘိ၊ ေဟာပါဘိ။ ။

ေဇာ္ဂ်ီ