စိတ္ေစရာသာ ကိုယ္ပါေစေတာ့
တကယ္ဆုိငါက
ဘာမွမဟုတ္….
ဘာမွလဲမဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။
အျဖဴေရာင္ေပၚက
အစြန္းအကြက္ေတြလုိ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်ယ္မႈန္း…
ဒီလုိနဲ႕ပဲ ျပီးဆံုးရမွာပါ…။
ဘ၀က တစ္ဆစ္မခ်ဳိးေပမယ့္
အိပ္မက္ဆုိးဆန္တယ္။
ထြက္သက္ကိုျပန္ရႈိက္ရင္း
မႏွစ္ခ်ဳိက္ရင္လည္း ငါယစ္မူးတယ္…။
တစ္ေကြ႕ျပီးတစ္ေကြ႕
ေတြ႕ေနတာေတာင္
စူးစူးေငြ႕ေငြ႕ ေမွာင္တုန္း။
လမ္းေဟာင္း
ဒါေပမယ့္ မေကာင္းခဲ့ဘူး။
လမ္းအို
ဒါေပမယ့္
(ငါ) မငိုခဲ့ဘူး…။
မာရ္နတ္နဲ႕ ပုခံုးဖက္ရင္း
အဆံုးတစ္ဖက္မွာ
ကံၾကမၼာကို ညႊတ္ႏူးေျခြခ်…
လွလွပပ
(ဘ၀ကို) ငါ “က” ျပတယ္။
ဘီလူးကမို႕ နည္းနည္းေတာ့
အရိုင္းဆန္ခ်င္ဆန္ေနလိမ့္မယ္ကြယ္။