ကတ္ကိုဘိန္းကိုမသိဘူး
ခ်ီေဂြဗားရားကိုမသိဘူး
ယန္းေပါဆတ္ကိုမသိဘူး
သူတို႔သိတာ
ေရသန္႔ဗူးေလးေတြ
ေအာက္ကို က်လာဖို႔
၀က္ၿခံသာသာ ေျမစိုက္တဲေလးမွာ
အ၀တ္မဲ့ကေလးငယ္မ်ား
သူတို႔ရဲ႕ လူငယ္ဘ၀ သုခေတြ/ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ဘယ္မွာလဲ
ငါးမွ်ားတံကိုင္ထားတဲ့ အေရာင္းအဆင္းမဲ့ေယာက္်ားမ်ား
ဆီေ၀းဆံပင္ေျခာက္ေယာင္းေယာင္းနဲ႕မိန္းမမ်ား
ေလာကဓံရိုက္ခ်က္ေၾကာင့္ တင္းမာကိုက္ခဲလာတဲ့
သူတို႔ရဲ႕ စိတ္အေညာင္းေတြကို
ဘယ္လိုေျဖမွာလဲ..
အိုဗာတင္းရဲ႕အေ၀း…
စည္ဘီယာရဲ႕အေ၀း
ပြဲေတာ္ရဲ႕အေ၀းမွာ
အခ်ိန္မရလို႔
သံေယာဇဥ္ကိုပြတ္သီကပ္သီလုပ္ၿပီး
အလြမ္းအေဆြးကို မဖြဲ႕ႏြဲ႕အားဘူး
မ်က္ရည္ေတြဘယ္ကရတာလည္း
ငိုေနလိုက္ၾကတာ
“ေရသန္႔ဗူးေလးေတြခ်ေပးပါ” သီခ်င္းကို
ဘယ္သူေရးဖြဲ႕ခဲ့တာလည္း
အဲ့တာ သူတို႔ရင္ထဲက
ကိုယ္ပိုင္သံစဥ္…
သူတို႔မေန႔က ထမင္းကို မေန႔ကဟင္းနဲ႕
မေန႔က စိတ္ညစ္ညဴးမႈနဲ႕စားေနခ်ိန္
အသားနီစပ္ ဂုတ္ပိုးႏွစ္ထပ္နဲ႕လူႀကီးဟာ
လမ္းေလွ်ာက္သမားေဂ်ာ္နီပုလင္း အသစ္ကိုဖြင့္ၿပီး
စင္ေပၚမွာ သီခ်င္းအေဟာင္းဆိုေနတဲ့
ေကာင္မေလး အသစ္တစ္ေယာက္က္ုိ
ပန္းကံုသရဖူေတြ ဆုခ်လိုက္တယ္
ဆိုးတစ္ခါ…ၿပီး
ေကာင္းတစ္လွည့္ ျပန္မလာေတာ့တဲ့
သူတို႔ ကံၾကမၼာ
တကယ့္အျဖစ္အပ်က္မွာ
ဒီေန႕ဘ၀ေတြဟာ
အေပ်ာ္ဖတ္ ၀တၳဳေတြထဲကလို
ေစ်းကြက္၀င္ ခပ္ညံ့ည့ံ ဟာသ ရုပ္ရွင္ေတြလို
ေျပလည္ဖုိ႔ မလြယ္ဘူး
အဲ့ဒါကို
ဧရာ၀တီကသိတယ္….။

                                                    မာန္သီ