မိုင္တိုင္အလြန္ ျဖတ္ေက်ာ္သြားမယ္လို႕…
စိတ္ကူးေတြက လမ္းေၾကာင္းေသြဖယ္သြားေတာ့
တာတာ ဘိုင္ဘိုင္ နႈတ္မဆက္ပဲ တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့တယ္

ခ်ဳိမိုင္မိုင္အက အရယ္မထူးေပမဲ့
ဘ၀နွစ္ပါးသြားက ရင္ေမာခဲ့ရတာ မ်ားပါတယ္

အတူေဆာ့ဖို႕ အရုပ္ကေလးေတြ ေပးျပီးမွ
ခဏေလးနဲ႕ ျပန္သိမ္းခ်င္တာ
ကေလးဘ၀ထဲက အတၱေတြလား

ေဆးေရာင္တူတူ ခ်ယ္ျပီးကာမွ
စုတ္ျဖဲလိုက္တဲ့ စကၠဴစေတြ ျပန္႕က်ဲေနေတာ့
ကမာၻသစ္ကို ရွာေဖြခ်င္ေသးလို႕လား

အေယာင္ေဆာင္လို႕ ေျပာမထြက္ေပမဲ့
အေဆာင္အေယာင္ေနာက္ လိုက္ေနေတာ့
ငါတို႕ က တိုးတက္မႈလို႕ ခံစားလိုက္ျပန္တယ္

အတိတ္တစ္ခုမွာ အရိပ္ေတြရွိခဲ့လည္း
ျပန္လွည့္ၾကည့္မျဖစ္ဘူး…
ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းမထက္ကို ဦးတည္ျမဲတယ္

ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက အေနအထိုင္မတတ္တဲ့အခါ
နားဆိုတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္က မ်ားမ်ားစားစားရယ္
ၾကားေယာင္ၾကားေယာင္နွင့္ ေလသတင္းလြင့္ၾကတယ္

အလွအပနည္းတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြမွာ
မနက္တိုင္း မ်က္နွာသစ္ခဲ့ၾကတယ္
ဒါေပမဲ့… စိတ္ကေလးေတြက ေအာက္သိုးသိုးနွင့္ရယ္
က်န္တဲ့ မနက္ခင္းတိုင္းမွာ…
ဒီပုံစံၾကီးအတိုင္း၀တ္ဆင္ေနအုန္းမွာလား မနက္ျဖန္ရယ္…။     ။

နရီထက္
( ၂၇ ၊ ဇြန္လ ၊ ၂၀၁၁ )