ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကေပါ့
အသိဥာဏ္မျပည့္စံုေသး
အေမကခပ္ေ၀းေ၀းသြားမေဆာ့နဲ႔တဲ့
အေမကလူေတြအေၾကာင္းေျပာျပရင္း
တကယ္ေလာဘေတြနဲ႔တဲ့
ကၽြန္ေတာ္ေၾကာက္လာခဲ့တယ္။
မိုးတြင္းဘက္
မုိးေတြသည္းေနတဲ့အခ်ိန္
အေမရယ္ကၽြန္ေတာ္ရယ္
မလံုတဲ့အိမ္ေလးထဲခိုလံႈရင္း
ေနာက္ေန႔ေတြအတြက္
အားေတြေမြးခဲ့တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္
အေမမ်က္ရည္က်ေနတာ
ကၽြန္ေတာ္တကယ္မသိခဲ့တာပါ။
ေဆာင္းတြင္းဘက္ခိုက္ခိုက္တုန္ေနတဲ့အခ်ိန္
အေမကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ေဘး
ေစာင္စုတ္ေလးျခံဳျပီး
ကၽြန္ေတာ္ကုိေႏြးေစဖို႔
အေမ႔ရဲ႔ေႏြးေထြးတဲ့
ရင္ခြင္ထဲထည့္ခဲ့တာ
သားဘာနဲ႔မွမလဲႏိုင္ဘူး “အေမ”
အဲဒီအခ်ိန္အေမမ်က္ရည္က်တာေတြ႔ေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္လက္ေလးနဲ႔သုတ္ေတာ့
အေမျပံဳးျပတာ
သားအတြက္မေမ့ႏိုင္ဘူး “အေမ”
မိုးေတြရြာတိုင္း
အေမ့အိမ္ျပန္ခ်င္တာ
မိုးစက္ေတြကအသိပါဗ်ာ။
အခုေတာ့
သားကိုလူေတြၾကားထားျပီး
လူတကာအလယ္မ်က္ႏွာမငယ္ေအာင္
မခံခ်င္စိတ္ကိုပံုသြင္း
အေမ့ေသြးေတြစီးဆင္းခဲ့ျပီ “အေမရယ္”   ။       ။
                                                                       အေမ့ရဲ့တန္ဖိုးကိုသတိရေနလ်က္………..စုိး