မိုးေပါက္မ်ားႏွင ့္ေဝဆာစြာ
ေကာင္းကင္မွာ တိမ္ညိဳနက္ႏွင့္
ေလာင္းငင္ကာ ကမာၻျဂိဳလ္ထက္ကိုမွ
ဆင္းသက္လို႔ မိုးရြာေပး။

မိုးေရဆိုကို မလိုလွ်င္ေတာ့
ခိုဝင္စရာ ရွာျပီးေျပး။

(မိုး)တိတ္လုျပီထင္ကာ ထြက္လာေတာ့
ထပ္ရြာျပန္ေပါ့ ေနာက္တစ္ခါ
အျပင္မွာ မိုးေတြရြာလင့္ေတာ့
ေတြ႔ခြင္ရဖို႔ လမ္းမျမင္ပါ။

မိုးေအးေအးႏွင့္ ေမွးစက္ရာ
အေတြးထက္ ျပန္ျမင္ေယာင္လာ။

ရင္မွာနာ စိမ္မခ်မ္းသာစြာႏွင့္
လမ္းကိုသာ ေငးေနမိရွာေပါ့
ေတြးၾကည္မွ အၾကံေပၚ
ထ၍ အထည္ေဖာ္။

ခ်စ္သူေလးရဲ႕ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ကို
ေပ်ာ္ရြင္ကာ အေရာက္လာေတာ့မေလး။

ေဇာ္သက္ဦး