ငါဟာ ကစားစာရာအရုပ္မဟုတ္
နင္ တျခားမွာ ရွဳပ္ခ်င္ရွဳပ္ပါ
သနားစရာ လာမလုပ္ပါနဲ႔
မာယာခ်ိဳရယ္ ။

မယုိင္လဲစြာ
ခုိင္ၿမဲစြာ ခ်စ္တဲ့င့ါကုိ
အႏုိင္ႏႊဲကာ အာဃာတ အမုန္းစြဲလုိ႔
အခါခါခ် ဗုန္းႀကဲသလုိ
၀ုန္းကနဲ အလစ္လုိက္
အငုိက္မိလုိ႔
အရွဳိက္ထိကာ အကြဲကြဲေၾကေၾက
ေသမတတ္ေအာင္ ငါခံစားခ်ိန္မွာ
အေဖာ္တျခားနဲ႔ ေပ်ာ္ပါးလုိ႔
အ၀ါး၀ါး တဟားဟား နဲ႔ေလ ။

ငါ့ကဗ်ာအလြမ္းရင့္ရင့္ကုိ
ကၽြမ္းတမွ်င့္မွ်င့္ခံစား
ႏွလံုးသားမွာထိန္းမရ ေ၀ဒနာထုိထုိနဲ႔
အခါခါငုိတယ္သြားတယ္လုိ႔ နင္ဆုိတာ
အခ်ိဳပ်ားေအာက္က တမာခါးခါး
အပုိစကားေတြပါ မာယာခ်ိဳရယ္ ။

စြဲစြဲၿမဲၿမဲ အခ်စ္နဲ႔သူကုိ
အလြဲလြဲအျပစ္ဖြဲ႕ အပူ မုသားစကားေတြနဲ႔
ျပဳစားထားခဲ့တာလည္း
ခုမ်ားခ်ိန္မွာ
ကုစားႏုိင္ခဲ့ၿပီမုိ႔
ငါ့ဒါဏ္ရာ အတြင္းေၾကဟာ
အကင္းေသတဲ့အနာကုိ
အပ်င္းေျပ လာမဆြပါနဲ႔ေတာ့
မာယာခ်ိဳရယ္ ။

ျဖဴစင္စြာခ်စ္ခဲ့သူကုိ
အပူပင္ အျပစ္ဖြဲ႕ကာ
ညစ္တဲ့ အဆူေ၀ဒနာေပးလုိ႔
မာယာျပဇာတ္မွာ
မစာနာတဲ့ အမွတ္နဲ႔
အခါခါကတတ္တဲ့
မာယာခ်ိဳရယ္
ငါကအေရွ႕ ၊ နင္ကအေနာက္
တစ္ေယာက္ေယာက္က မေဖာက္သေရြ႕
ေနာက္တစ္ေကြ႕ေကြ႕မွာ
ျပန္ေတြ႕ႏုိင္ေပမဲ့
အမွန္ေမ့ကာ ေနာက္တစ္ခ်စ္နဲ႔
ေဖာက္ပစ္ အသစ္ရွာ
နင္အခါခါ ေပ်ာ္ခဲ့ၿပီမုိ
ငါ့ဘ၀ခရီးမွာ
မီးေလာက္ပူလုိ႔
ထီးေပ်ာက္ေနပါေစ
စည္းေဖာက္သူေတာ့ အျဖစ္မခံနုိင္တာမုိ႔
အညာညာ အပုိနဲ႔
မာယာခ်ိဳရယ္
လာလာ ငုိမျပနဲ႔ေနာ္ ။
လာလာ ပုိမျပနဲ႔ေနာ္ ။ ။