အခ်ိန္တန္ၿပီ
မင္းေရာငါေရာ အခ်ိန္တန္ၿပီ။

အဲဒီအရွိတရားမွာ
ဆံုးရံႈးသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ကတိ
အၿဖဴထည္ မ်က္ဝန္းေလးကိုပဲ နာက်င္မိတယ္။
“နင္မေကာင္းဘူးဟာ”
ဒီစကားမွာ
ငါ အသက္မရွဴမိတာ အၿပစ္လား။
ကိုယ္႕ကိုယ္ကိုယ္ ေဖ်ာင္းဖ်ခဲတာ မွားတား။
ဒါဟာ
ေလာကၾကီးရဲ႕ စနစ္က်တဲ႕လွည္႕ဖ်ားမႈလို႕ပဲ
တို႕ယံုထားလိုက္ရေအာင္…။

အခုေတာ႕
မင္းအခ်က္ေပးခဲ႕တဲ႕ သံေယာဇဥ္ေတြ
ၾကီးၾကီးမားမားမွန္း သိလ်က္နဲ႕
ငါမ်က္ႏွာလႊဲရေတာ႕မွာေပါ႕။

ဒီဇာတ္လမ္းမွာ
မင္းက ငါ႕ကို အဓိပၸာယ္မဲ႕စြာ လိုအပ္ခဲ႕
ငါက မင္းကို ေအာ္ၾကီးဟစ္က်ယ္ ရူးသြပ္ခဲ႕
ကိုယ္႕စြန္ကိုယ္ၿဖတ္ခဲ႕ၾကသလို
ငါတို႕ရယ္သြမ္းေသြးခဲ႕ၾကၿပီ။
ေရမႈတ္ကိုယ္စီနဲ႕
ေလာင္ကြၽမ္းခဲ႕ၾကၿပီ။

ဒီလိုပါပဲ
မင္းႏႈတ္ခမ္းက လက္ဖက္ရည္နံ႕ေတြဆီ
သစၥာတရားဟာ အိုမင္းသြားေတာ႕မယ္။
ၿပဇာတ္တစ္ပုဒ္ေပါ႕
မိုးစက္မိုးေပါက္မ်ားရဲ႕ အဆံုးမွာ
ငါရွံဴးနိမ္႕ခဲ႕ဖူးတယ္။

ေဝမွဴးသြင္
သရဖူ၊ဒီဇင္ဘာ ၂၀ဝ၀