ေတာင္ပိုင္းအရပ္ေဒသက ႏွလံုးသား
ဟိုးအနက္ရႈိင္းထဲမွာ ဖူးပြင့္၊
ေတာင္ထိပ္ေတြဟာ ဟိုဒီယိမ္းလို႔၊
ေလဟာနယ္နားနားေနေနဆန္႔လို႔၊
သစ္ပင္ဟာ ေအးခဲပီးရပ္ေနတယ္။
ရုတ္တရက္၊ ပန္းပြင့္ပီ၊
ကၽြန္မႏွလံုးသားရဲ႕ ဗဟိုခ်က္မွာ
ရွင္ဟာ၀င္ေလာင္ျမိဳက္ေနတယ္၊ သစ္ပင္ေရ။
ဘယ္မွာမွ ကၽြန္မနားစရာမရွိေတာ့ဘူး၊
ကၽြန္မမီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ ေအာ္ဟစ္တယ္၊
အရာခပ္သိမ္းမွာပင္လယ္လႈိင္းတံပိုူးေတြ ဟိန္းဟိန္းထန္။
အဲ့ဒါနဲ႔၊ အပြင့္နဲ႔အပင္၊
သူတို႕လည္းပဲ တဆန္႔ငင္ငင္လႈပ္၊
ခ်ိဳဲျမိန္မႈနဲ႔ နီရဲတြတ္လို႔။ ။
( Written by: Henriette Hardenberg / Southern Heart)
Comment #2
thanks a lot for reading this poem.
Comment #4
ကဗ်ာက အန႔ံ တစ္မ်ိဳးရတယ္ ေတာင္ေပၚေျမ ရနံ႕ ထင္ပါရဲ႕။ ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးဘဲဗ်ာ အားေပးသြားပါတယ္ ။
Comment #6
အားေပးသြားတဲ့ေမာင္ႏွမအားလံုးကိုေက်းေက်းေနာ္………
Comment #7
ဟိုးအနက္ရႈိင္းထဲမွာ ဖူးပြင့္၊
ေတာင္ထိပ္ေတြဟာ ဟိုဒီယိမ္းလို႔၊
ေလဟာနယ္နားနားေနေနဆန္႔လို႔၊
သစ္ပင္ဟာ ေအးခဲပီးရပ္ေနတယ္။
ေကာင္းလိုုက္တာ..
Comment #8
အဲ့ဒါနဲ႔၊ အပြင့္နဲ႔အပင္၊
သူတို႕လည္းပဲ တဆန္႔ငင္ငင္လႈပ္၊
ခ်ိဳဲျမိန္မႈနဲ႔ နီရဲတြတ္လို႔။ ။ good
Comment #1
ေတာင္ေပၚေဒသေလးကိုေရာက္သြားသလို ခံစားရပါတယ္…
ေတာင္ေပၚေဒသ သားအခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့…ခံစားရပါတယ္
အားေပးသြားပါတယ္