အထီးက်န္ညေမွာင္ေတြ
ေငးေမာရင္းေရတြက္
ေပြ႕ပိုက္ထားတာေ၀ဒနာ
မ်က္ရည္ေတြကသက္ေသေပါ့
ရင္ဘတ္ထဲကနာက်င္စရာ
အန္ထုတ္လို႔လဲမရခဲ့
ေပါက္ကြဲထြက္ဖို႔ဆိုတာလည္း………..
သတိၱဆိုတာမရွိခဲ့
အခ်စ္ဟာခါးသီးျခင္းဆိုလည္းရူးမိုက္စြာစားသံုးခဲ့မိ
ေ၀ေ၀ဆာဆာပြင့္ဖူးခဲ့တဲ့
ငါ့ရင္ကျဖစ္တည္တဲ့ပန္း
သူ………ယုယကိုင္ေမႊးလို့
သူသာနင္းေခ်စြန္႔ပစ္
အရူးတစ္ေယာက္လိုေအာ္ဟစ္ငိုေၾကြးခဲ့မိ
ရင္ခြင္မွာရိုက္ခတ္ခဲ့တဲ့နာက်င္ျခင္းအလြမ္း
သူ႔အျပံဳးေတြလြမ္းဆြတ္မိလို့
ုငါကမာၻမွာအလြမ္းေတြသာၾကီးစိုးလာခဲ့တယ္………