ေဗဒါရီ ေရ…

အခ်စ္သည္ အခ်ိန္ကို ကုန္ဆံုးေစတတ္သလို

အခ်ိန္သည္လည္း အခ်စ္ကို ကုန္ဆံုးေစတတ္သည္တဲ ့…

နင္ငါကို သတိရလိုက္ ေမ့လိုက္နဲ ့

ေ၀၀ါးကာ ေမးမွိန္သြားမွာ …စိုးရိမ္မိတယ္..

ေက်းဇူးၿပဳၿပီး…

မွိတ္တုတ္မွိတ္တုန္ ၾကယ္ကေလးေရ ..မေၾကြ ပါနဲ ့လား….

ေဗဒါရီ..ေရ..

နင္နဲ ့အတူ ေဆာင္းတစ္ည မွာ

အတူမီးလွံဳ ကာ နင္ကို ခ်စ္တဲ ့အေၾကာင္း

တစ္ညလံုး စာဖဲြ  ့ၿပ ခ်င္ေသးတယ္

နင္က ငါ ့ပုခံုးထက္မွာ မွီလို ့ေပါ့

ႏွင္းေတြလည္း ..လာေရာက္နားေထာင္ခ်င္သပဆို ..

နားေထာင္ပါေစ…

ေဗဒါရီ..ေရ..

မိုးဖဲြ ဖဲြ က်တဲ ့ေန ့တစ္ေန ့မွာ

ထီးမေဆာင္းပဲ မိုးေရ ထဲမွာ နင္နဲ ့အတူ

လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္ေသးတယ္

မိုးေရစက္ေတြနဲ ့ကပိုကရို လွေနတဲ ့

နင္မ်က္ႏွာေလးကိုလည္း ေငးၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္

မိုးစက္ေလးေတြ ငါတို ့ခ်စ္ၿခင္းေမတာၱေအာက္မွာ

နားခိုခ်င္သပဆို လာေရာက္နားခိုပါေစ…

ေဗဒါရီ …ေဗဒါရီ…ေဗဒါရီ …..လို ့

ငါ ့ႏွလံုးသားထဲ က တီးတိုးေခၚသံ

နင္ကို ၾကားေစခ်င္ေသးတယ္..

အရင္ကလို ..ရွင္..လို ့နင္ ၿပန္ထူးသံေလးကိုလည္း

ငါၾကားခြင့္ရခ်င္ေသးတယ္

တစ္ခါေလာက္နင္ကိုဖက္ၿပီး..

အခ်စ္ဆိုတာကို နားမလည္တဲ့ ေလာကၾကီးကို

သ၀န္တိုေအာင္ စ ခ်င္ေသးတယ္….

အခုေတာ့ …ေဗဒါရီ..ေရ

ေလာက ၾကီးက ငါတို ့ႏွစ္ေယာက္ကို

က်ီးစားထားေနေလ့ရဲ  ့…။……။.(လုလင္ငယ္ေသြး)