အနီ နဲ႔ အစိမ္း မွာ
အျဖဴေရာင္ ဇာနားကြပ္ ၀တ္စံုနဲ႔
ေရႊရင္သိမ္းသစ္ သမီးပ်ိဳေလး…
မိန္းမ ဆန္ခ်င္မိရင္လည္း
ႏွင္းျမဴပု၀ါ ပါးပါးေလးျခံဳလို႔
တိတ္တိတ္ေလး ရွက္ေနတတ္တယ္…
မာန္ ၀င္႔ မိရင္လည္း
အပူေရာင္ ဟာ ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္
ေကာင္းကင္ေတာင္မွ ေဖ်ာ႔ ေပးရတယ္…
ေဟာ…၀မ္းနည္းလို႔တဲ႔
ရိႈက္ရိႈက္ခ် လိုက္ရင္မ်ား
သူ႔ မ်က္ရည္ အလိမ္႔ အျပိဳ မွာ
ဇာနားေလးေတြ ေတာင္ ခိုက္ခိုက္တုန္…
ခ်စ္ရေအာင္ကလည္း
တစ္ႏွစ္မွာ သံုးရာသီ ၾကာတဲ႔
ဗုဒၶဟူး သမီး ေဒါသမွာ
ၾကားဖူးေနက် သီခ်င္းေတာင္
အျပင္းေရာင္ ေျပာင္းတယ္…
မုန္းလိုက္စို႕ ရဲ႕ ဆိုျပန္လည္း
စိတ္လိုလက္ရ ညေနခင္းမွာ
သက္တန္႔ ေရာင္ ဆံက်စ္ထဲ
ေနေအးေအး တစ္ပြင္႔ ပန္
ဧရာ၀တီနဲ႔ မဏိပူရ ကို
သူမ လွမ္းေငး ေနတာမ်ား
တို႔ ေျမ ရဲ႕ အငယ္ဆံုးသမီးေလးဟာ
ပီဘိ ကေလးမ ေလးလို…။