ေမွာင္မိုက္တဲ့ေလာၾကီးကိုအံတုျပီးေရာက္လာ
ႏွင္းစက္ေတြတစ္ေျဖာက္ေျဖာက္က်ေနခဲ့
ညအေမွာင္လေမွာင္ေမွာင္ၾကီးမွာ
အေမ.ရင္ခြင္မွာခိုလွံဳတိုး၀င္ေနခဲ့။

စြန္.ပစ္ခံအပယ္လူသားဘ၀
ကၽြန္ေတာ္ေဘးနားမွာအေဖ..ရွိမေနခဲ့
မသိနားမည္ခဲ့လို့ေလာကၾကီးကိုေခါင္းငံု့ျပီး
လက္သီးလက္ေမာင္းမတန္းခဲ့ရတဲ့ကၽြန္ေတာာ္
လက္ေျမာက္ျပီးအရွံဳးေပးလိုက္တယ္။

အေဖ..ေရာလို့ေမးတက္တဲ့အရြယ္ေလးမွာ
ဟိုးး..အေ၀းၾကီးမွာဆိုတဲ့
အေမ.စကားသံေတြက
ကၽြန္ေတာ္.နားထဲပဲ့တင္ထပ္ေနခဲ့
နားစည္မွာတုန္ခါလို့ဆူေလာင္ခဲ့တယ္။

မ်က္ရည္စက္ေတြေပါက္ကနဲက်လာခဲ့ရတာ
ရက္ေပါင္း၇၃၀၀ရွိခဲ့ျပီး…အေဖ
ရင္မနာဘဲအျပစ္မရွိခဲ့ပါဘူးလို့
ေျပာေနခ်င္ေပမယ့္လည္းေျပာခြင့္မရခဲ့
မရဏမင္းရဲ့ေရွ.ေတာ္ေမွာက္သို့
ေရာက္သြားခဲ့ရင္ေတာင္
ေနာက္ဆံုးထြက္သက္ေလးမွာေတာ.
ထင္က်န္ရစ္ေနခ်င္တယ္ေလ
အေဖ..အေဖလို့ေခၚခြင့္ေလးေတာ့
နားေထာင္ရင္းႏွစ္သိမ့္ေစခ်င္တယ္…အေဖ။