ေနမင္းေငးသူ
ေနမင္းကို ေငးၾကည့္မိသူ
သူ့ဘ၀တစ္ခုလံုးေလာင္ကၽြမ္းရ
မ်က္၀န္းေတြေတာင္ ဆံုးရွံုးခဲ့ရေပါ့…
ေနမင္းေၾကြမွာ ေစာင့္ေနသူလား
ေနမင္းကြယ္မွာ ေစာင့္ေနသူလား..။
သူ့မ်က္၀န္း က ရင္တြင္းၾကည့္ဖို့တံခါးဆိုရင္
ငါတို့အဲ့ဒီတံခါးကို မျမင္ႏိုင္ဘူး….
သူ့မ်က္၀န္းေတြ ေၾကာင္ေတာင္ကန္းေနေပ့ါ…….။
သူတမ္းတရာက ဘာလဲ..
သူ ့ေမၽွာ္လင့္ျခင္းမွာ သူဘယ္အရာေတြ
ျပန္ရခဲ့သလဲ…။
ေမးခြန္းမ်ား…
လူ ့အႏၶတို ့အလုအယက္ေမးျမန္းၾက…
ေရေပၚဆီလူတန္းစားမ်ား ႏွုတ္ခမ္းတြန့္ ေလွာင္ရီၾက
ပညာရွိဆိုသူမ်ား နားႏွစ္ဖက္စြံကားျပီး ေနရာယူၾက..။
ေနမင္းကို ေမာ့မၾကည့္ခဲ့သူ မိတ္ေဆြတို့..
ခင္ဗ်ားတို့အတြက္ေတာ့ ေၾကကြဲစရာေပါ့.။
ေနမင္းရဲ့ထာ၀ရအလင္းကို
ေစာင့္ေမၽွာ္သူမို့
သူရရွိခဲ့တာက ဘယ္သို့ဆိုေစ
ခင္ဗ်ားတို့မသိလိုက္ခင္ သူပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာ
သူ့ရင္တြင္းတစ္ေနရာမွာ ထာ၀စဥ္တည္ရွိေတာ့မယ့္
အလင္းအျမဳေတ….။
Comment #2
သူရိန္ေနမင္းၾကီးကိုေတာ့ မေငးဖူးဘူးဗ် ဒါေပမယ့္ ေမာ့ၾကည့္ဖူးပါတယ္ ကဗ်ာေကာင္းတစ္ပုဒ္ဘဲ အားေပးသြားတယ္ ။
Comment #3
မ်က္စိရွိတယ္ အျမင္မရွိဘူး …
အဲဒီလူေတြကို မ်က္စိမရွိ အျမင္ရွိတဲ့ပုဂိဳလ္ေတြက မ်က္စိစပါးေမႊး မဆူးဘူးဗ်…
အျမင္မရွိတဲ့လူေတြကသာ ေနကာမ်က္မွန္တပ္တယ္ထင္ပါရဲ႕
ဒသန တစ္ခုပါပဲ
အားေပးသြားတယ္ဗ်ာ …
Comment #1
ဒီကဗ်ာကိုဖတ္မိေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚက ေနကိုၾကည့္ေနတဲ့ လူေတြကို
ျမင္မိတယ္ ဒါေပမယ့္ ဒီလိုတစ္ခါမွ မစဥ္းစားမိဘူး