ဟာသ ကဗ်ာေလးပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဖတ္ရင္း အဲဒီ မိန္းမၾကီးရဲ႕ ထမီဆြဲ ရန္ေတြ႕ေနတဲ့ပံုကို ျမင္ေယာင္မိတဲ့အထိပဲ။

ခပန္း ေခါင္းတင္၊ ၾကမ္းျပင္ ေၾကာခင္း
အတင္း က တြတ္၊ ႏွုတ္မွ လႊတ္၍
ခါးဝတ္ ေလွ်ာေျပ၊ ဗလေပြ ႏွင့္
ဖားေဝ ဦးဆံ၊ သန္းရွာခံ သည္
မ်က္ခြံ ေပတိ ေပေမွးနဲ႕။ ။

ထို သူမ လွ်င္
ခဏ အတြင္း၊ အိမ္နီးခ်င္းႏွင့္
အျခင္း မ်ားကာ၊ ေဒါမာန္ ပါ ႏွင့္
လွဲရာမွ ထ၊ ထမီ မ ၍
အာ က ေၾကာက္ဘြယ္၊ ႏွုတ္ႂကြယ္ႂကြယ္ ႏွင့္
လွယ္ကာ သစ္သစ္၊ ဆဲဆို ဟစ္သည္
ခုနစ္အိမ္ ၾကား၊ ရွစ္အိမ္ ၾကား။ ။
(၉၊ ၁၊ ၁၉၅၀)

(တခါကဖတ္ခဲ့မိဖူးတဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ တအုပ္မွာေတာ့ ၂၃၊ ၅၊ ၁၉၅၁ မွာစပ္တယ္လို႕ ေရးထားတာ ေတြ႕ဘူးပါတယ္။)