ကိုယ့္အေႀကာင္းကိုယ္စဥ္းစားတိုင္း
အသက္ရႈခဏခဏမွားတယ္
ရွင္သန္ေနထိုင္ျခင္းဆိုတာကို
ဘယ္လိုဘာသာျပန္ရမလဲမသိေတာ့ဘူး။
ခါတိုင္းထက္ပိုရွည္လ်ားတဲ့ ေလွ်ာက္ေနႀကလမ္းမေတြ
ရပ္တန့္လို့မရလို့ ဆက္ေလွ်ာက္ေနတဲ့ေျခေထာက္ေတြ
ဘယ္လိုနညး္နဲ့မွ ရပ္တန့္လို့မ၇ေတာ့ဘူး..
မျပည့္စံုျခင္းဆိုတာက
အေသြးအသားနဲ့ အကၽြမ္းတ၀င္ျဖစ္ေနတဲ့ ဗိုင္းရပ္စ္တေကာင္
မနက္ျဖန္ဆိုတာ
ငါ့အတြက္ေတာ့ အသံဳးမက်တဲ့ အေလအလြင့္တခု
တံခါးေတြဖြင့္ထားတယ္ဆိုေပမယ့္လညး္
၀င္လို့ေတာ့မရခဲ့ဘူး
ငါ့အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာေတြက
ထာ၀ရခမ္းေျခာက္ေနတဲ့ ပင္လယ္ …..
ငါ့ လည္ေခ်ာင္းထဲက တစ္ဆို့ေနတဲ့
အမွန္တရားနဲ့မာနအပိုင္းအစေတြ
မေထြးနုိင္သလို အန္လည္းမထုတ္နုိင္ခဲ့ဘူး….
ဒီလိုနဲ့ပဲ………….
တေန့ျပီးတေန့
ေရနည္းငါးလိုပဲ အသက္ရွင္ခဲ့တယ္….။ ။