အိုင္ဒီယာ ၊ က်ည္ဆန္အခြံခၽြတ္ ႏွင့္ မေျပာသင့္ေသာ စကားမ်ား

ေခတ္သစ္ ဒိုင္ယာေလာခ့္ က်င့္၀တ္အရ ဘာမွမေျပာခ်င္လည္း အာေမဋိတ္သံေတာ့ေပး

သူ ့ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ ဆိုတာ မျမင္တတ္လည္း ၾကည့္တတ္ရတယ္

ဘာလုပ္မွာလဲ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ ဂစ္တာေလွ်ာက္တီးတာ

ဘာလုပ္မွာလဲ မိုးလင္းေပါက္ အရက္ထုိင္ေသာက္တာ

ဘာလုပ္မွာလဲ လက္ဖ်ံမွာ တက္တူး ထုိးျပီး ေတြ ့တဲ့သူ မိုက္ၾကည့္ ၾကည့္တာ

ပလက္ေဖာင္း ဇာတ္ထုပ္ေတြ ေခတ္မရွိေတာ့ဘူး

အခါလြန္မွ ခြင့္သာခိုက္မွာ မလိုက္မိလို ့ ျပဇာတ္မင္းသားလို ငိုခ်င္း လာမခ်နဲ ့

စာအုပ္ထဲကအတိုင္း ေျပာၾကည့္တာေလ

သကၠရာဇ္ မကိုက္တဲ့ ကိစၥ ဒီမွာ တုိင္လာမပတ္နဲ ့ သမုိင္း ပညာ၇ွင္မဟုတ္ဘူး

ဘာလြန္ျပီ ညာလြန္ျပီ ဘာျပီးဆံုးသြားျပီ ညာျပိဳ က်သြားျပီ

အျဖစ္အပ်က္ကို ျမင္ကြင္းက်ယ္ ခ်ဲ့ ျပီး တရားခံပဲ ပတ္ရွာမေနနဲ ့ေလ

အဓိက က သူဘယ္လို ေျခလွမ္းေၾကာင့္ ဒီရလဒ္ ရလာသလဲ သိရင္ ေတာ္ျပီ

ေဟာဒါ ငါ့ကဗ်ာပဲ ေဟာဒီမွာ ငါ က အႏုပညာသမားပဲ

ေအာ္ ဟုတ္လား မွတ္ေတာင္ ထားရဦးမယ္

ကိုယ့္ကဗ်ာ ေနရာရရံုနဲ ့ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ ဘြဲ ့တံဆိပ္ကပ္

ဘြဲ ့တံဆိပ္ ဒီေလာက္ လိုခ်င္ေနရင္လည္း သကၤန္းသာ စည္းလိုက္ေတာ့ ( ကန္ေတာ့ပါရဲ့ဗ်ာ )

အဲ့ဒီလို ေတာင္မေရာက္ ေျမာက္မေရာက္ အသံေတြကို အမုန္းဆံုးပဲ

အႏုပညာကို ေလွကားလို ့ ျမင္တဲ့သူေတြ ရွိသ၍ေတာ့…

လာပါျပီ လာပါျပီ ကေလာင္ကို ဓားအိမ္ထဲထည့္ထားတဲ့ စာေပျပဳျပင္ေရး သူရဲေကာင္းၾကီး

စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ သတ္လိုက္ျဖတ္လိုက္ ပါ၀ါနဲ ့ အဆင့္ျမွင့္ေပးလိုက္

ေသြးေခ်ာင္းစီးေစတာလည္း သူပဲ သရဖူေတြ ဖန္တီးေပးတာလည္း သူပဲ

နယ္နယ္ရရေတာ့ မဟုတ္ဘူး စာေပေလာကရဲ့ အဓိပတိၾကီးလို ့ေျပာလည္း ရတယ္

အေခါက္ေခါက္ အခါခါ သံုးစြဲျပီးလို ့ တြန္ ့ေၾကေနျပီ

အေတြးအေခၚေတြကို ေျပာတာပါ

ေနပူရင္လည္း အဲဒါေၾကာင့္ မုိးရြာရင္လည္း အဲဒါေၾကာင့္

အေရွ့အိမ္ေတြ အေနာက္အိမ္ေတြက ထုိးထိုးေထာင္ေထာင္ ကိုဖိုးေမာင္ေတြ ျဖစ္ေနျပီ

ဒီအိမ္က အခုထိ မိသားစုေတြ ထမင္းလက္စံု မစားနိုင္ေသးဘူး

မခ်စ္တာနဲ ့ပဲ အျပစ္ေတြျမင္ မေကာင္းေတြေျပာ

ေခါင္းကဆံပင္က ဆုိးေဆးဗူး ငါးဆယ္ေလာက္ ေသာက္ျပီးေနျပီ

တရားကို ကိုယ္မွာ မရွာနုိင္ေသးဘူး

သူလား ငါလား အတၱအသံုးေတြ နဲ ့ ေရမေရာနဲ ့ေလ

သိခ်င္ရင္ သိခ်င္တယ္ေျပာ ဆရာလိုလို သမားလိုလို မ်က္ႏွာဖံုးတပ္မေနနဲ ့

ဟုတ္တယ္ အဲ့ဒါ ပိုစ့္ ေမာ္ဒန္ပဲ မရွင္းရင္ေမး

ေျပာၾကဆိုၾကနဲ ့ အားလံဳးဆိုေနက် သီခ်င္းေတြလည္း အနားဖြာေနျပီ

သူက အိုဘားမားဆို ကုိယ္က ဟူက်င္ေတာင္ပဲ

နက္၀က္ဘ္ မသိဘဲနဲ ့ အြန္လိုင္း ကဗ်ာဆရာဆို အထင္မၾကီးဘူးဆိုပဲ

ခင္ဗ်ားဆရာက ခင္ဗ်ားကို အဲဒီလိုပဲ သင္ထားသလား

မိုးၾကိဳးေတြက အစင္းလိုက္ အစင္းလိုက္ပဲ

ထန္းလက္ကာခ်ိန္မရလို ့ ရင္ေကာ့ထားလိုက္ရတာလည္း အၾကိမ္မနည္း

ဘာလဲဗ်ာ ကဗ်ာဆရာပဲ ဆာတတ္တဲ့ ဗိုက္ရွိတာလား

ေျပာေတာ့ သစၥာတရားပါ ေမတၱာတရားပါ

လုပ္လိုက္ရင္ အတၱက တခၽြန္ခၽြန္ ကိေလသာက တပြပြ

အခုပဲ ဆိုကေရတီးရဲ့ အဆိပ္ခြက္ကို လုေသာက္ေတာ့မလိုလို

ထားလိုက္ပါ အေၾကာင္းတရားေတြကမွ အနားသတ္မလွဘဲ

သူတို ့ကိုယ္တုိင္ ခ်တဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတာ့ သူတို ့ လိုက္နာနုိင္မွာပဲ

အခ်ိန္တန္ရင္ ဘယ္သူက ပံုျပင္ထဲေရာက္ျပီး ဘယ္သူက သမုိင္းမွာ က်န္ရစ္မလဲ ဆိုတာ ရွင္းသြားမွာပါ

ေရစီးကေတာ့ စီးေနမွာပဲ မေန ့ကဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီေန ့ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္သလုိ

ဒီေန ့ဆိုတာလည္း….။

*   *   *