တစ္ေန႔လံုး ရွဴသြင္းေနတဲ့ေလထဲမွာ အသက္ဓာတ္တစ္ခ်က္တေလမွ မပြင့္ဘူး
တစ္ေန႔လံုး ခုန္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားထဲမွာ အခုိက္ဓာတ္ တစ္ခ်က္တေလမွ မထိခတ္ခဲ့ဘူး
တစ္ေန႔လံုး ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တယ္ ….ႏွစ္ဆယ့္ေလးနာရီ ..

ၾကားေနရတဲ့ ၿမင္ကြင္းေတြမွာက နရီစည္းခ်က္ေတြ တစ္ေရာင္မွ မပါဘူး
တေဖာက္ေဖာက္ က်ဆင္းလာတဲ့့ အသံေတြမွာက ၿငိမ္းေအးမႈ သံေဝဂေတြ တစ္စက္မွ မပါဘူး
တစ္ဘဝလံုး ၿပဳတ္က် ေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့ရတယ္ ႏွစ္ပရိေစၦတမ်ားစြာ ….

တစ္ေႏြၿပီးတစ္ေႏြ .. ေန႔တာေတြကလည္း ရွည္ၿပီးရင္း ရွည္ေနခဲ့
ငါ .. မအိပ္စက္ရတာ ၾကာေနခဲ့ၿပီ …
မလိုလားအပ္မႈေတြနဲ႔ပဲ နိစၥဓူဝ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ..
ဘာကိုမွ အႏုိင္မရႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာတဲ့အမွတ္တံဆိပ္က ငါ လား …

ငါ့ကိုယ္ငါက.. ၿပန္မေတြ႕ေတာ့ဘူး … ငါ့ကိုယ္ငါကလည္း … ၿပန္မလိုခ်င္ေတာ့ဘူး …
ငါ့ကို ရုတ္သိမ္း ၿငိမ္းမႈတ္ ပစ္လုိက္ဖို႔ တန္ခိုးရွင္တစ္ပါးပါးေတာ့ လိုေနခဲ့ၿပီ
ၾကည့္စမ္း.. ေရခဲၿမစ္ေတြ ေအးခဲရွည္လ်ားေနလိုက္ၾကတာ ..
ငါ .. ဘယ္တုန္းကတည္းက ငိုေနခဲ့မိပါလိမ့္ ………..