လြမ္းတတ္သူေလ
လြမ္းတတ္သူမို႔
မိုးရာသီ၀ယ္
၀သုန္အဦး
အခ်စ္ဦးကို
တမ္းတသတိရ
လြမ္းဆြတ္ရသည္…။
ထုိမွတဖန္
ေဆာင္းေလေအး၀ယ္
ဒီဇင္ဘာည
ခင္ခဲ့ရသည့္
ေက်ာင္းတုန္းကသူ
ခ်စ္ငယ္ျဖဴအား
ႏွစ္ေထာင္းအားရ
လြမ္းရေခ်၏…။
သစ္ရြက္ကယ္ေၾကြ
ေဆာင္းအကုန္မို႕
ေႏြသို႔ကူးျပီ၊ဂိမာန္ဦးမို႕
ေျခာက္ေသြ႕ကုန္စင္
လြမ္းရိပ္သြင္က
ပိုမိုထင္းမုိ႕
လမ္းခြဲစကား
ေျပာၾကားခဲ့ေသာ
မဒီငယ္ငယ္
အလွၾကြယ္အား
ျမတ္နိုးသတိရ
လြမ္းဆြတ္ရျပန္ေသးသည္….
သူ႔ေတြ႕လည္း
ကၽြန္ေတာ္လြမ္းသည္
ဟုိသူေတြ႕လည္း
ကၽြန္ေတာ္လြမ္းသည္
ကဗ်ာဆရာမို႔
လြမ္းသည္
ခ်စ္တတ္သူမို႔
လြမ္းသည္
ဆရာလယ္တြင္းသားေစာခ်စ္ကဲ့သို႔
လြမ္းသည္
အညာမွာမေမြးလို႔
ဆရာလိုလြမ္းစရာသစ္ပင္
ရွာမေတြ႕
သို႔ေပမယ့္
ေခ်ာင္၀ယ္ေခြ႕လုိ႔
ကၽြန္ေတာ္
ကပ္သီးကပ္သပ္
လြမ္းပါသည္…။
ထုိသည္တို႔သည္
ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး၏
လြမ္းတတ္ေသာ
သံုးရာသီအလြမ္းျဖစ္သည္……….။
မိုးၾကီး(ေလၾကိီး) လြမ္းတတ္သည္….။