၀ုိးတ၀ါး

ဘာေၾကာင့္မ်ား…

ပန္းေတြဖူးပြင့္ၾကတာပါလိမ့္ … လုိ႕။

မိုးစက္ေတြက

၀တ္လႊာေတြအျဖစ္ရြာခ်ရင္

သိပ္ေကာင္းမွာပဲ..

ကၽြန္မရဲ႕ မျဖစ္စေလာက္ ဦးေႏွာက္ေလးနဲ႕

ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္..။

ေခါင္းေမာ့ၿပီး ေမွ်ာ္ၾကည့္ေတာ့

ၾကယ္ပြင့္ေတြက ခပ္ျပံဳးျပံဳးနဲ႕

ကၽြန္မကုိ ေမးဆတ္တယ္…။

ဖုိးေရႊလမင္းကေတာ့

ျမဳပ္တစ္၀က္ ေပၚတစ္၀က္နဲ႕။

မေရရာတဲဲ့အေတြးပါ…

ေကာငး္ကင္က အျပာေရာင္သန္းေနသလုိပဲ

ကၽြန္မအတြက္သီးသန္႕တဲ့ေလ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…

ေကာင္းကင္နဲ႔လမင္းေရ

ၾကယ္ေတြခင္းတဲ့ အျပာေရာင္ တလင္းမွာ

ဒီညတစ္၀က္ေလာက္ေတာ့..ကၽြန္မ..

နတ္သမီး ျဖစ္ခဲ့ပါရေစ။ ။

ႏွင္းဆီနက္ (17th September 2011-1:01am)

In: ကဗ်ာ Posted By: blackrose Date: Sep 17, 2011

Leave comment commentinfo

2 Comments & 252 views

I like this

By: စုနိုင္ at Sep 19, 2011

hote bu,,
ta nya lone pr nat ta me loak me.
ta wat de loak ya me so yin loak bu.