သက္တန္႔ကို ပိုင္လိုက္ရမွ
မိုးေကာင္းကင္ ဘ၀က
ျပည့္စံုတာ မဟုက္ပါဘူး…။

ေနရာမရွိတာ သိသားပဲ
ငါကလည္း ေနာက္ဆံုးနားမွာ
ရပ္မေနခ်င္္ပါဘူးဟာ…
နင္ စိတ္ညစ္မွာစိုးတယ္။

ငါတို႔ကို ဆံုစည္းေပးခဲ့တဲ့
ကံႀကမၼာ ဆိုတာႀကိီးကကို
ရိုးရိုးေလးနဲ႔ လြဲေနခဲ့တာ…။

တကယ္ေတာ့လည္း…
စိတ္ကူးၾကည့္ယံုနဲ႔တင္
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္က
ရထားသံလမ္း တစ္ခုစာေ၀းတယ္။

ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာျဖစ္ေတာ့မယ့္စကား
ရင္ထဲမွာ သိမ္းမထားေတာ့ဘူး…
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေမြးထုတ္လိုက္မယ္။
နင့္ ကို ငါ ခ်စ္တယ္…။