လယ္ယာကိစၥ၊ ေဆြးေႏြးရေအာင္
ရြာက တက္ကာ၊ ၿမိဳ႕သို႕လာသည္
လဟာျပင္က လယ္ဦးႀကီး။

ထြန္မည္ ယက္မည္၊ စိုက္ပ်ိဳးမည္ႏွင့္
ရိတ္မည္ နယ္မည္၊ ေလွ႕သိမ္းမည္ဟု
တိုင္းျပည္အက်ိဳး၊ သူေမွ်ာ္ကိုး၍
အားႀကိဳးမာန္တက္၊ သူႏႈတ္သြက္သည္
သူ႕အသက္ႏွင့္ မမွ်တည္း။

သုိ႕ပါေသာ္လည္း
ၿမိဳ႕ေပၚလူမႈ၊ ၿမိဳ႕ဥတုကို
ဂ႐ုမထား၊ ေန႕ညမွားလ်က္
စိတ္သြားကိုယ္ပါ၊ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္
ဖ်ားနာ ဝင္ခဲ့ပါေလသည္။

တစ္သက္လံုးမွာ၊ သည္တစ္ခါလွ်င္
ဖ်ားနာဝင္ဖူး၊ ဘယ္ညာလူး၍
မျမဴးမရႊင္၊ အိပ္ေဆာင္ခြင္၌
ေကာက္ပင္လဲ့ဝင္း၊ ေရႊအဆင္းကို
စိတိတြင္းျမင္ေယာင္၊ လြမ္းမိုးေမွာင္စဥ္
သည္ေတာင္ ေက်ာ္ႏိုင္ပါမည္လား။

သတင္းရေသာ္၊ သမားေတာ္သည္
အေခၚမေစာင့္ ၾကာမေႏွာင့္ဘဲ
ေျဖာင့္ေျဖာင့္ေရာက္လာ၊ စစ္ေဆးကာလွ်င္
ေမးကာ ျမန္းကာ၊ အားေပးကာျဖင့္
က်န္းမာဖို႕ေရး၊ ေဆးကိုေပးက
ေက်းဇူးတင္သည့္ သူ႕အၿပံဳး။

ေနာက္ေန႕နံနက္၊ အ႐ုဏ္တက္၌
ကိုယ္လက္ေပါ့ပါး၊ လယ္သမားသည္
စိတ္သြားကိုယ္ပါ၊ က်န္းမာလာ၍
လယ္ယာကိစၥ၊ ေဆြးေႏြးရေအာင္
မမွ်အသက္၊ အားမာန္တက္လ်က္
ထြန္ယက္စိုက္မည္၊ နယ္ေလွ႕မည္ႏွင့္
တုိင္းျပည္တြက္တာ၊ စဥ္းစားရာတြင္
က်န္းမာဖုိ႕ေရး၊ ေဆးကိုေပးသည့္
စိတ္ေအးရႊင္ေပ်ာ္၊ သမားေတာ္ကို
ရည္ေမွ်ာ္စိတ္တြင္၊ ေက်းဇူးတင္သည္
မိခင္အသစ္ ရသည္သုိ႕။        ။

(ေတာင္သူလယ္သမားေန႕ ညီလာခံ၌)

ေငြတာရီမဂၢဇင္း
ဇြန္၊ ၁၉၆၇