အခ်ိန္ခါးခါးတစ္ခြက္ကို….သန္ေခါင္ယံအထိထိုင္ေသာက္မိတဲ့ညမွာ.. ငါ့ရဲ႕ေျခရာေတြျပန္ေကာက္ေတာ့… လြတ္လပ္ျခင္းဆိုတဲ့အရသာကို..ငွက္ကေလးတေကာင္ေလာက္ေတာင္ မခံစားဖူးဘူး.. ႏြံေတြ အထပ္ထပ္ရွိေနတဲ့ေနရာကိုပဲ….သတိႀကီးႀကီးနဲ႔..ငါျဖတ္ဖူးတယ္… တစစီက်ိဳးပဲ့ေနတဲ့အိမ္မက္ေတြ..ငါ့ရဲ႕ေကာင္းကင္မွာ၀ဲလို႔.. လမ္းျပၾကယ္မရွိတဲ့အျပင္…ငါ့ေကာင္းကင္မွာ လကလည္းတိမ္ဖံုးေနတယ္.. ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာကလည္း..ကြဲသြားတဲ့မွန္တစ္ခ်ပ္လိုပဲ.. ငါလမ္းေလွ်ာက္ေနေပမယ့္..လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့သူပါလား… ေမွာ္၀င္ေတာနက္ထဲမွာ..နတ္ဆိုးေပးတဲ့က်ိန္စာနဲ႔…သစ္ပင္တစ္ပင္ျဖစ္ၿပီး..ၿငိမ္းခ်မ္းခ်င္တယ္… ေလွာင္ရယ္သံေတြ မၾကားရေအာင္..အၾကားအာရံုကိုခဏရပ္ဆိုင္းခ်င္တယ္.. ငါ့ေအာင္ျမင္မႈေတြမျမင္ရခင္…ဘာအလင္းမွမေပးေစခ်င္ဘူး… အခုခ်ိန္မွာငါ့ကိုကယ္တင္မယ့္ ျမက္တစ္ပင္မေတြ႕ေသးခင္….. ငါ..ဆူးေတာထဲခရီးဆက္ဦးမွာပါ….. ငါ…ႏွင္းဆီပန္းတပြင့္မႏြမ္းခင္မွာပြင့္သလို……ငါမေသခင္အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားသြားမွာပါ… ငါသည္သာ..ငါ့အားကိုးရာ…ငါ့သခင္…ငါကိုယ္ငါ ပံုသြင္းလို႔ အုပ္ခ်ဳပ္သြားမယ္… အေမွာင္ဘယ္ေလာက္နက္မလဲ…..အလင္းေတြ႕ေအာင္ငါ…..ႀကိဳးစားလို႔… ငါ…..အေရခြံလဲသြားတဲ့..လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ျဖစ္ေအာင္…ငါ့အေတာင္ေတြကိုအလွပဆံုးခတ္လို႔.. ငါလြတ္လပ္စြာပ်ံသန္းမယ္…..