ေရလုိၾကည္လင္ျပီး
ပန္းလုိေမႊးတယ္။
စိမ္းေနတဲ႕  သစ္ပင္ကုိၾကည္ျပီး
ေကာင္းကင္ျပာျပာၾကီးရဲ႕ေအာက္မွာ
ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း  လႊမ္းေနမိတယ္။

ျပည္႕၀တဲ႔စႏၵာလမင္းၾကီးကုိၾကည္႔ျပီး
ကၽႊန္ေတာ္ခ်စ္တဲ႔   “မမ“   ကုိလြမ္းေနပါတယ္။

ၾကီးမားလွပတဲ႔ဓူ၀ံၾကယ္ၾကီးဟာ
ကၽႊန္ေတာ္တုိ႔နွစ္ေယာက္ကုိလြမ္းဆြတ္ေစပါတယ္။

သြယ္တန္းေနတဲ႔ဲျမစ္တစ္စင္းေပၚမွာေလွကေလးတစ္စီးနဲ႔
ကၽႊန္ေတာ္ခ်စ္တဲ႔  “မမ“  နွင္႔ေပ်ာ္ပါးေနတာကုိျပန္ျမင္ေယာင္
ေနျပီး  သတိရေနတာ

       ေရေျမျခားသြားတဲ႔
               “မမ“   ျပန္လာပါေတာ႔ဟု    က်ြန္ေတာ
ဆုေတာင္းေနမိတယ္

        ညေနခင္း၇ဲ့၇ွုခင္းအလွကိုျကည့္ပီ
“မမ“   ျပန္လာမယ့္ေန့ကိုေမွ်ာ္ေန၇င္း
အသက္၇ွင္ေနတဲ့လူ၀မွာ  “မ“မ၇ွိ၇င္
   မေနတတ္ေတာ့ဘူး “မ“၇ယ။္…………………။္