အဲ့ဒီ့မိုးမခပင္ေအာက္မွာ..

ငါၾကယ္ေလးတစ္လံုးေတြ႕တယ္…

ငါ့အတြက္လမ္းျပၾကယ္ပါဆိုေတာ့…

ဟင့္အင္း..လမ္းမွားၾကယ္ပါတဲ့…

ငါ့အတြက္ဘယ္ေတာ့မွမဟုတ္ဖူးဆိုတာသိေပမယ့္…..

သူ႔အလင္းေရာင္ကို..တရိႈက္မက္မက္..ေတာင့္တခဲ့တာ…

ငါဟာသူ..မေပးတဲ့အိမ္မက္ေတြထဲမွာစီးေမ်ာ…

စိတ္ကူးမွာငါပါၾကယ္တစ္လံုးျဖစ္လို႔….

တကယ္ပါ….ၾကယ္ကိုတိမ္ဖံုးတဲ့ညမွာ..

လမင္းေတာင္မတမ္းတခဲ့မိဘူး….

ရူးတယ္လို႔ဆိုခ်င္ဆို…

ၾကယ္ေၾကြတာျမင္တုိင္းလက္ျဖန္႔ေနခဲ့မိတာ…

ငါ့ရဲ႕သနပ္ခါးမလိမ္းတဲ့ၾကယ္ေလးမွာ…

မက္ေမာဖြယ္ေကသာတစ္ခုပိုင္ဆိုင္တယ္..

ဒါေပမယ့္..သူဟာ..

အခ်စ္..အလြမ္း..အေဆြး..အမုန္း.မသီကံုးဘူး..

ဘဝကို..ဌာန္ကရိုင္းက်က်ျဖတ္သန္းၿပီး..

ကိန္းဂဏန္းေတြၾကားမွာ..ေမ်ာေနတတ္တယ္….

ဘပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ..ၾကယ္ေလးေတာက္ပရင္ေက်နပ္ရဲ႕..

ဘယ္ေတာ့မွ…ေၾကြမက်နဲ႔…

အေဝးကေငး..ဆုေတာင္းေပးမယ္..

ငါမပိုင္တဲ့ၾကယ္အတြက္…

ျဖဴစင္တဲ့အခ်စ္…သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္နဲ႔….

ငါမပိုင္တဲ့ၾကယ္ေလးေရ…

တစ္ခုေလာက္..ေတာင္းဆိုပါရေစ…

မဲ့ၿပံဳးေလးတစ္ပြင့္ေလာက္ခ်ီးျမွင့္ပါ…

ငါကဗ်ာထဲကေန..တိတ္တိတ္ေလး..ခိုးၾကည့္ခ်င္လို႔…(ေႏြဦးသစ္)