သကၠရာဇ္ျဖဳိၾကည့္ ကဗ်ာရွိတယ္
ရာစုႏွစ္ျဖိဳၾကည့္ ရာဇဝင္ရွိတယ္
ေခတ္ေဟာင္းျဖဳိၾကည့္ အခ်စ္ရွိတယ္
ႏွစ္ေဟာင္းျဖဳိၾကည့္ အျပစ္ရွိတယ္တဲ့…

သုိ႔ေသာ္…

ငါတုိ႔သိလုိက္တဲ့ အခုိက္တန္႔ေလးမွာ
ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြၾကား ငါတုိ႔ခရီးသြားရင္း
ေခတ္သစ္တစ္ခုဆီ ငါတုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့တယ္
ငါတုိ႔ညည္းတြားေနတဲ့ ေခတ္ေဗ်ာစည္သံက
ေဝဟင္မွာ ျပန္႔ႏွံတုိက္ခုိက္လုိ႔ ကမၻာတစ္ေခတ္ရဲ႕
မင္းဆုိး ကဒါဖီကုိ ေခ်မႈႈန္းျပစ္တဲ့ ၂၀၁၁ကုိ ငါတုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့တယ္…

သုိ႔ေသာ္….

ငါတုိ႔မေက်ေသးတဲ့ စစ္ပြဲတစ္ခုက
ငါတုိ႔ရင္ခြင္ေတြကုိ တုိက္ခုိက္ေစာ္ကားတုန္း
ေလးရူးသုန္သုန္ အေျပာစုံတဲ့ သတင္းရပ္ကြက္ထဲ
ေျခရာခံမိလုိ႔ ဖမ္းဆီးသြားတဲ့ ငါတုိ႔အေတြးေတြက
အတိက္မွာ စိတ္သုန္းသြားခဲ့လုိ႔ ေမ်ာခ်င္ရာ ေမ်ာတဲ့
ေဗဒါေတြလုိ စိတ္ေခ်ာက္ခ်ား ေသြးပ်က္ရင္း
မိခင္ရဲ႕ ဝမ္းၾကာတုိက္မွာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ သေႏၶတည္ခဲ့ရတယ္..

အခုေတာ့…

ငါတုိ႔စိတ္ဓာတ္ေတြ ပလႅင္ခံစကားေျပာရင္း
နယ္ေျမစစ္ေက်ာတစ္ခုလုံး ေကာက္သင္းေကာက္သလုိ
အေလာင္းေတြထမ္းပုိး ေမတၱာစိတ္သုန္းေသာ လမုိက္ညကုိ
ျဖတ္သန္းလာတဲ့ ပုိးစိမ္းၾကဴးကုိ ရန္သူထင္ျပီး ပစ္.. ပစ္ခ်က္အထိနာလုိ႔
အခ်စ္ဘုရင္ခံ မဟာမိတ္တပ္ေတာင္ ေသြးေၾကာက္ ေဘးေရာက္သြားတယ္…

အခ်ိဳ႕က…

အသြင္သ႑ာန္ေျပာင္း ခ်စ္ေဟာင္းေတြနစ္ကာမွ
အျပစ္ေဟာင္းမေၾကခဲ့ ေက်နပ္သေလာက္ အေသေျဖာင့္ေအာင္
နမူနာပုံထုိးသည့္ ကဒါဖီလုိ ျပာပုံတုိးေစခ်င္ရဲ႕ သုိ႔ေသာ္ အခ်စ္က
ငါတုိ႔အတြက္ အတိက္ေကာင္း သမုိင္းပုံရိပ္လုိ ရာစုႏွစ္ သကၠရာဇ္သစ္မွာ
နိမိတ္ေကာင္းေတြ သယ္ေဆာင္ခဲ့ပါတာ ဘဝရွင္သန္ ထင္က်န္တဲ့ထိေပါ့..။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း