ေရႊေရာင္အနမ္း
ေရႊေရာင္အနမ္း
လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေရွ႕ထုတ္
ပစၥဳပၸန္ကို ဖမ္းဆုပ္ေတာ့ အတိတ္ျဖစ္ျဖစ္သြား
အနာဂတ္က လက္ၾကားက ေဆးလိပ္တို
မီးမညွိရေသးခင္ ေရႊမ်က္ႏွာညိဳတယ္
လမ္းရွိမွ ဆက္ေလွ်ာက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ေတာ့
ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးေတြ ပြင့္လာမွာ မဟုတ္ဘူး
တံခါးပိတ္ထားတိုင္း လွည့္မျပန္မဲ့ ေျခေထာက္
အနာဂတ္လမ္းကို ေသြးနဲ႔ ေဖာက္တယ္
ငါဟာ အသက္ရႈတတ္တဲ့ ေက်ာက္တံုး
လေရာင္ကို ငတ္ရင္ လက္ျဖန္႔မိုး မေတာင္းတဲ့ေကာင္
စိတ္နဲ႔မွ်ားလို႔မရတဲ့ လမ္းကို
ကဗ်ာထဲထည့္ နမ္းပစ္လိုက္ေတာ့တယ္
ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )
Comment #3
စိတ္တံခါးကုိစိတ္နဲ႔ပဲျပန္ေခါက္ခဲ႔တယ္.. ။
Comment #4
ကဗ်ာေတြေတာ့ျပန္ကူးမေရးေတာ့ဘူး…
ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့တစ္ပုဒ္လံုးၾကိဳက္လို ့….
ဒီထက္မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး…အကိုခ်ီရြန္ေရ…….။ 🙂
Comment #5
goodတယ္ဗ်ာ….အားေပးသြားပါတယ္။
Comment #6
အကုိခ်ီရြန္ေရ…….
လမ္းရွိမွ ဆက္ေလွ်ာက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ေတာ့
ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးေတြ ပြင့္လာမွာ မဟုတ္ဘူး
တံခါးပိတ္ထားတိုင္း လွည့္မျပန္မဲ့ ေျခေထာက္
အနာဂတ္လမ္းကို ေသြးနဲ႔ ေဖာက္တယ္…..အားေပးေနပါတယ္ဗ်ာ…။
Comment #7
ေကာင္းလိုက္တဲ့ကဗ်ာ အဖတ္ေနာက္က်လို႕စိတ္မေကာင္းဘူး
Comment #1
လမ္းရွိမွ ဆက္ေလွ်ာက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ေတာ့
ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးေတြ ပြင့္လာမွာ မဟုတ္ဘူး
တံခါးပိတ္ထားတိုင္း လွည့္မျပန္မဲ့ ေျခေထာက္
အနာဂတ္လမ္းကို ေသြးနဲ႔ ေဖာက္တယ္………။
အားေပးသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ…။အဲဒီအပုိဒ္ေလးမုိက္တယ္…..။