လူသား ေမြးဖြားလာစဥ္ကေတာ့၊အျဖဴေရာင္ဦးေႏွာက္နဲ႔တဲ့..
အရြယ္ေရာက္လာေတာ့၊ၾကီးျပင္းလာလိုက္တဲ့ငါ့ဦးေႏွာက္..
ဘာတဲ့…. ေလာကၾကီးမွာလူတေယာက္ျဖစ္ဖို႔မ်ား
စာေတြသင္ရတယ္တဲ့….က်င့္နည္း၊ က်င့္ထံုး ၊ ကလာနားေတြ
သင္ရတာနဲ႔ ငါ့ဦးေႏွာက္ထဲေနရာတစိတ္ယူေနပီ..
လူတန္းေစ့ေနဖို႕ ၊ အလုပ္လုပ္ရမယ္? ??????????
လုပ္လိုက္ရတဲ့အလုပ္ေတြမ်ား၊ ေန႕မအားညမအား
သူေဌးအိပ္ထဲ ၊ ပုိက္ဆံေဖာင္းေရး ဒို႕အေ၇းလို႔
ေၾကြးေၾကာ္မာန္တက္၊ ကုန္းရုန္းရွာျပန္ရေသးတယ္..
ဟိုတေဒါင့္ကတက္လာတာ၊ ျပသနာ ေတြ
ဒီျပသနာေတြကိုရွင္းဖို႕ကလဲ င့ါတာ၀န္လို သေဘာထားရျပန္ေတာ့
ငါနဲ႔ ငါမွ မေျဖရွငိးရင္ သူေဌးဥိးေႏွာက္ေျခာက္မွာစိုးရိမ္ရျပန္ေ၇ာကြယ္၊
သူေဌးမ်က္ႏွာမမဲ့ရြဲ႕ေအာင္ ထိန္ူးထားတတ္တဲ့အတတ္ပညာ
ငါေတာ္ေတာ္ကၽြမ္းက်င္ေနပီပဲ……
အိမ္ကဆန္အိုးျဖည့္တင္းဖို႕ကလဲ….ငါ့တာ၀န္ပဲတဲ့
ေက်ာင္းေနစားရိတ္ျဖည့္ဆည္းေပးေရးကလဲ ဒီကပဲတဲ့
တာ၀န္ေတြအထပ္ထပ္ထပ္ျဖည့္လို႔ ဂုဏ္ယူေနတတ္လိုက္တာမ်ား
ငါကြလို႔ဟစ္ေၾကာ္မိတဲ့ထိပဲ.
ညဖက္ေရာက္ျပန္ေတာ့ ၊ ဦးေႏွာက္ေတြးထဲမွာတရိပ္ရိပ္တက္လာတဲ့
ပံုရိပ္ေလးေၾကာင္းၾကည္ႏႈးရင္ အေမာေျဖေနမိတာလဲ အၾကိမ္ၾကီမ္၊
မနက္တမနက္ႏီုးထ၊ အားမာန္သစ္ေမြးဖြား
ဦးေႏွာက္ကိုအကန္႔လြတ္မခ်န္၊
 အလုပ္အကန္႕၊ အိမ္ေထာင္တာ၀န္အကန္႕၊ ခ်စ္သူအကန္႕ ေတြနဲံ႔
ျပည့္ေနလိုက္တာမ်ား………
ဟိုတေန႕ကမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ေမးလိုက္ရတယ္….
ငါ့နာမည္ဘယ္လ္ုေခၚပါသလဲလို႔။