အေဝးကို ၾကည့္ပါ၊
အနီးကို ၾကည့္ပါ၊
ဒီ လမင္းပဲ ဒဂံုမွာ။ ။

ဒီေန႕ မနက္က အေစာၾကီး၊ အ႐ုဏ္ေတာင္ မတက္ေသးဘူးထင္တယ္၊ အိမ္ခန္းထဲကို မွန္ျပဴတင္းက ထိုးဝင္လာတဲ့ လေရာင္ကိုျမင္ျပီး သူဟာ စာေရးဆရာမဟုတ္ဘူးလို႕ ျငင္းခဲ့တဲ့ သမိုင္းပါေမာကၡ ေဒါက္တာသန္းထြန္းရဲ့ ကဗ်ာတိုေလးတပုဒ္ကို အမွတ္ရမိလိုက္တယ္။

ဘယ္တုန္းက ဘယ္မွာစပ္မိတယ္ မသိေပမဲ့ အခု စကၤာပူက လွမ္းျမင္ေနရတာလဲ ဒီလမင္းၾကီးပဲ၊ ျမန္မာျပည္က လွမ္းျမင္ေနရမွာလဲ ဒီလမင္းၾကီးပဲ ဆိုတာ မွန္လိုက္တာလို႕ စိတ္ထဲျဖစ္မိသြားတယ္။

ကဗ်ာနာမည္ေတာ့ မေပးထားဘူး၊ ဒီ ‘လမင္း’ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္ေပးလိုက္တာပါ။

ေဒါက္တာသန္းထြန္း ကဗ်ာေလးတင္ရင္းနဲ႕ သူေရးခဲ့တဲ့ ဒီတပုဒ္ပါ တင္လိုက္ေတာ့မယ္ဗ်ာ။ လျပည့္နဲ႕ေတာ့ မဆိုင္ေပမဲ့ တခ်ီတည္း ျပီးသြားေအာင္

ဥဩသံ ၾကားရပါရဲ့
ငွက္ကို မျမင္ရ၊
သူက မပုန္းေပမယ့္
သစ္ရြက္က ဖုံးထားတယ္။ ။