မက္ခြင္႔မရွိတဲ႔ အိပ္မက္ေတြကို
ဘာလို႔မ်ား ငါေတာင္႔တေနမိပါလိမ္႔ …
ေလထုထဲက စိုထိုင္းဆေတြေၿပာင္းလဲ
မ်က္လံုးေတြ အေရာင္ေၿပာင္းသြားတိုင္း
ေဆာင္းရာသီေရာက္ပါၿပီ လို႔ဘယ္သူကေၿပာလဲ …
ေၿပာင္းလဲၿခင္း ဆိုတာ
ၿပကၡဒိန္ရဲ႕ ရက္စြဲေတြလား
ရာသီစက္၀န္းေတြရဲ႕ ေအးစက္မႈေတြ ေႏြးေထြးမႈေတြလား …
ငါ႔အတြက္ေတာ႔ ေလာကဆိုတာ
ငါတစ္ေယာက္တည္းပါ …
ဒါေပမယ္႔ေတာ႔
ဗလာသက္သက္ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ ေလာကၾကီးကို
ေက်ာခိုင္းထားဖို႔က နည္းနည္းေတာ႔
ခဲယဥ္းလိမ္႔မယ္ …
မေမွ်ာ္လင္႔ထားလည္း
တစ္ေန႔ေန႔ဆိုတဲ႔ အရပ္က
ႏွင္းဆီရနံ႔ေတြကို ရွႈရႈိက္ခြင္႔ရဦးမွာပါ …
ဘာေတြမ်ား ပိုင္ဆိုင္ထားခဲ႔လို႔
ငါ႔အရိပ္ေတြကို ဒီကမၻာၾကီးမွာခ်န္ထားခဲ႔ဖို႔
ေၿပာေနၾကတာလဲ …
ႏႈတ္ဆက္ခြင္႔ဆိုတာကို ၾကိဳသိခဲ႔ရင္ေတာင္
ေလၿပည္ညင္းလို တိတ္တိတ္ေလး ထြက္သြားခ်င္ခဲ႔တာ …
ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ႔
ေစတန္ ခိုး၀ွက္ထားတဲ႔
ငါ႔ရင္ထဲက သက္ၿပင္းတစ္စံုက အခုထိ အရာမယြင္းေသးခဲ႔တာပဲ …………….