အတိက္ကုိခြာခ်လုိ႔ ဇာပုဝါေအာက္က
တစိတ္စိတ္နဲ႔ ေနေရာင္ထုိးခဲ့တဲ့
အရိပ္ဆုိးေတြကုိ ေမာင္းထြက္ဖုိ႔
ထြက္ခြာလာရင္း လမ္းခုလတ္မွာ
အဆိပ္ဆူးေတြကုိ ထိယွက္မိတာ
ငါ့အတြက္ အခ်စ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ….။

ငါကုိယ္တုိင္ ထိယွက္မိတဲ့
အဆိပ္ဆူးေတြဟာ ရင္ခြင္လမင္းကုိ
စီးဝင္ျဖတ္သန္းလုိ႔ အေမွာင္ထုေတြဖုံးလႊမ္းေသာ
လမုိက္ညကုိ ငါေရာက္ရွိသြားခဲ့တာ
အခ်စ္မုိက္နဲ႔ စုံလုံးကန္းသြားလုိ႔ေလ…။

အေမွာင္ညက အခ်စ္စုံလုံးကန္းနဲ႔
ငါ…ဟာ ပုိးဖလံလုိ မီးပုံတုိးရင္း
မုိက္လုံးၾကီးခဲ့တဲ့ ငါ့အခ်စ္အရိပ္ေတြက
အရာမေရာက္ အခ်စ္ေပ်ာက္ခဲ့တယ္ေလ..။

အလြမ္းအေဆြးေတြ ရင္မွာပုံအပ္လုိ႔
ရင္ခြဲမတက္ခံစားရင္း ေသးမင္းနဲ႔စစ္ျဖစ္ခဲ့
ေမ်ာေနတဲ့ အခ်စ္စိတ္ေတြကုိ
အိပ္မက္ျပင္မွာ ယစ္မူးေနရင္းနဲ႔
အရိပ္တေစၦေတြ ေျခာက္လန္႔လုိ႔
အခ်စ္အတြက္အိပ္ပ်က္တဲ့ ညေတြျဖစ္ခဲ့တယ္…။

အိပ္ေဆးမရွိတဲ့ ညနက္ သန္းေခါင္ယံမွာ
စိတ္တေစၦေျခာက္လုိ႔ အက္စစ္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္နဲ႔
အရူးတေကာင္လုိ ကခုန္ေပ်ာ္ျမဴးရင္း
လြမ္းဆြတ္မႈေတြကုိ အမွတ္မဲ့သယ္ေဆာင္ခဲ့တာ
မ်က္ရည္မုိးေတြနဲ႔ အခ်စ္တေစၦေျခာက္ခဲ့လုိ႔ေပါ့…။

ဒါေပမဲ့
၂၁ ရာစုႏွစ္ သကၠရာဇ္ေတြကုိ
သခ်ာၤတစ္ပုဒ္လုိ ပုံေသနည္းနဲ႔တြက္ခ်က္ရင္း
သပၸံနဲ႔ဝိဇၨာတုိ႔ စစ္ျဖစ္တဲ့ အခ်စ္ေျမျပင္ကုိ
ငါတုိ႔ေရာက္ရွိခဲ့ ငါတုိ႔မသိစိတ္က
ဒဏ္ရာေတြကုိယ္စီနဲ႔ ျမားခ်က္ေတြ စူးရွလုိ႔
အခ်စ္ေတြလည္း အဆိပ္တက္ခဲ့ျပီေလ..။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း