အတိတ္ေတြက အရိပ္လို
နိမိတ္လို တစ္သီတစ္တန္းနဲ႔
စီိတန္းၿပီး
ေပ်ာက္တစ္ခါ ေပၚတစ္လွည္႕
ဆိတ္ဆိတ္ ညင္သာစြာ……
ရင္အလႊာကို အသာတိုး
အဆိုးတရားတို႔ ေခါင္းေမာ့ၿပီ။
ထင္သလို ၿပင္တိုင္းမရေတာ့
လႊင့္လိုက္တိုင္း လြင့္လို႔……
ငိုခ့ဲေပမဲ့ မစိုတဲ့မ်က္ရည္
တက္ေရအလား ႏွလံုးသားတံခါးကို ၿဖိဳဖ်က္
တရားကို…… ဓားႏိုင္ခဲ့ၿပီ။