ကၽြံက်သြားေသာ..ၾကမ္းျပင္မ်ား…
—ေတြေ၀ေငးေမာေနေသာ…
အနာဂတ္မ်ားကို…
မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ျမင္ႏိုင္ေန…..
–
–
အမွား…..ကၽြန္ပ္တို္ ့ကမၻာကို ျပဳလုပ္မိ….
ထိုသို ့ႏွင့္လူသားမ်ား…အျဖစ္…
ကၽြန္ခံေနမိ…….
–
–
-ေကာင္းကင္တိုင္းလဲ….အတၱမ်ားဖံုးလို ့…
အ၀ိဇၹာမ်ားလဲ…လြမ္းျခံဳ….
—
ငါတို ့…ေဆးလိပ္ေတြ….အလွိမ့္လွိမ့္ေသာက္…..
–
–
–
A ကေန..Z အထိ…မသိႏိုင္ေသာ..ေရာဂါမ်ား..
ငါတစ္ေယာက္တည္း..အံ့ၾကိတ္ကာ ခံေနရင္း….
တစ္ခ်ိဳ ့…အနာေတြက..ပုပ္လုိ ့ေတာင္….
ျဖတ္ပစ္လိုက္ရျပီေလ။….
–
–
–
တစ္ေယာက္တည္း…ေပါက္ကရေတြ..ေရရႊတ္ေနမႈေတြနဲ ့.
လႊတ္ေတာ္မွာတင္သြင္းဖုိ ့….
ငါ့ကိုဆင့္ေခၚေတာ့….
ငါ( ပိုးဆိုးပက္ဆက္..) ျငင္းခဲ့ပါေသးတယ္….
ငါကိုယ္တိုင္..ဥာဏ္မမွီတဲ့ အေၾကာင္းေတြေပါ့….
–
–
–
တစ္ခါတစ္ရံေတာ့…ေခါင္းေတြသိပ္ေခ်ာက္တယ္….
အဲ့သည္….အစိမ္းေရာင္အေၾကာင္းေတြ..စဥ္းစားေနရင္းနဲ ့…
တစ္ေယာက္တည္း…ဦးေႏွာက္ေတြ…ေအးခဲသြားေသးတယ.္…..
–
–
–
–
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့….တစ္ေယာက္တည္း…
ေဆာင္း၀င္သြားတယ္…..။(ရာသီဥတုအစ…)
–
–
–
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့….ေအဒင္က ဘီလူးနဲ ့..စကားေျပာျဖစ္ပါတယ္….
–
–
–
အဲ့ဒါနဲ ့.ပဲ….
–
–
–
—ေတြေ၀ေငးေမာေနေသာ…
အနာဂတ္မ်ားကို…
မ်က္လံုးမ်ားႏွင့္ျမင္ႏိုင္ေန…..
—
–
ငါတစ္ခ်ိန္ေရာက္ရင္…..ဒီကဗ်ာ..ေတြ အဆံုးသတ္ရလိမ့္မယ္ေလ…….
Arker..12;00 Pm
Comment #2
ကဗ်ာေလး ရသစံုတယ္ ။
Comment #1
ေကာင္း၏…။…။