Home
Post Masterpiece
Register
Login
~~~~ ခ်ည္တိုင္ ~~~~
~~~~
ခ်ည္တိုင္ ~~~~
အစစအရာရာ ၊ အရာရာအေၾကာင္းေၾကာင္း
အေၾကာင္းအက်ိဳး ၊ အေကာင္းအဆိုး ဟူသမွ်
က်ဥ္းေျမာင္းခြင့္မသာေစခဲ့ေတာ့
ပန္းတစ္ပြင့္ လန္းစြင့္လာပံုက ညင္ညင္သာသာ / သာသာယာယာ …
မရည္ရြယ္ပါဘဲ ဖိတ္က်သြားတဲ့ စကားလံုးေတြ
ငါ့မွာ မရွိသလို
မရည္ရြယ္ပါဘဲ လြတ္က်လာမယ့္ ေ၀ါဟာရေတြ
ငါ အလိုမရွိဘူး … …
ငါဆိုတာ
တိုက္ဆိုင္မႈေၾကာင့္ ျပဳတ္ထြက္သြားတိုင္း
ကုန္းေကာက္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး
ခြင့္ရွိခဲ့ရင္ေတာ့ မင္းအာရံုေတြအကုန္လံုး
သိမ္းႀကံဳးထားခ်င္တယ္ … …
ထိုမွ်ေလာက္ ၊ ဤမွ်ေလာက္ စသျဖင့္
မည္သည့္အတိုင္းအတာနဲ႕မွ မခ်ဳပ္ေနွာင္ခ်င္ဘူး။
ျဖစ္တည္မႈ ၊ ဆက္ႏြယ္မႈ ၊ ရစ္ပတ္မႈတိုင္းကို
လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဖြင့္ေပးထားခဲ့တယ္ … အလ်ားလိုက္ …
ထိုသို႕ျဖင့္ …
ဘာတစ္ခုမွ ကိုယ္စားမျပဳတဲ့ၾကိဳးေတြ
သြယ္ယွက္ေဖါက္၀င္လာတယ္။
တစ္ေခ်ာင္းျပီးတစ္ေခ်ာင္း က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ အကြာအေ၀းအတိုင္း …
ေလ့လာမႈေတြ အားနည္းခဲ့ေတာ့
ခုထိ ငါ ဘာျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ
မေသခ်ာေသး
ေသခ်ာတာကေတာ့
သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခုမွာ
တသမတ္တည္း လည္ေနတဲ့ ၀င္ရိုးလို
မေျပာင္းလဲႏိုင္ဘဲ
တန္ျပန္မႈေတြ ကင္းမဲ့ေနတဲ့ မွန္တစ္ခ်ပ္လုိ
အသံုးမက်ျပန္ဘူး … … ။
အနီးအေ၀း ၊ အနိမ့္အျမင့္
ျခားနားမႈမ်ားကို မကန္႕သတ္လို ။
ေလွကားထစ္မ်ားကို မျပဌာန္းလို ။
မသင္အံလို ၊ မရြတ္ဖတ္လို ။
ပကတိရိုးရွင္းစြာျဖင့္ရစ္ပတ္လို၏ ။
အလိုမက်မႈေတြ မ်ားမ်ားလာတိုင္း
ေကာင္းကင္ႀကီးကို ေမာ့ေမာ့ၾကည့္တတ္လာတယ္
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ကိုယ့္ဆႏၵတစ္ခုအတြက္
ၾကယ္တစ္စင္းကို ေၾကြဆင္းခိုင္းေလာက္ေအာင္
ငါ .. ရက္စက္တတ္ေနၿပီလား
ပြင့္အာလာၾကတဲ့ ၀န္တိုမႈတိုင္းအတြက္ေတာ့
တကူးတက မဖူးပြင့္ျပခ်င္ဘူး … …
အတၱနဲ႕ကင္းနိုင္တာဘယ္သူရွိမလဲ ?
တစ္ခါတရံ တခ်ိဳ႕စာမ်က္နွာေတြကို ေက်ာ္ခ်ထားခဲ့တယ္ ။
ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ရဲ႕အစအဆံုးမွာ
တခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြက တိုးလ်တိတ္ဆိတ္
ဆိတ္ ျငိမ္ ကြဲ ေၾက
ဘာအတြက္နဲ႔မွ ငါ့လမး္မွာ ျမဴေတြမဆိုင္းပါရေစနဲ႕
ျမဴ ေတြ မ ဆိုင္း ပါ ရ ေစ နဲ႔ …
မၾကာခဲ့ေသးပါဘူးေလ
ဒါေပမယ့္လည္း ငါ့ေႏြမွာ မိုးေတြသည္းလို႔ ပန္းေတြေဖြးလာၾကတယ္
ျဖစ္တည္မႈတိုင္းမွာ ပ်က္ပ်ယ္တတ္တဲ့သေဘာကို ရင္၀ယ္ပိုက္ထားရင္း
အလွဆံုး ပန္းတစ္ပြင့္ကို ထီးမိုးေပးထားတယ္
အေရာင္တူ အဆင္းတူဆိုတာ
ေနာင္တစ္ဖန္ ျပန္မရႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ … … ။
အခါအခြင့္သည္ ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးတစ္လံုးလို
အိပ္မက္တိုင္းကမခမ္းနားနိုင္ေပမယ့္
အခြင့္အေရးတိုင္းကို ဆုပ္ကိုင္ထားခ်င္တယ္ …
ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်ကို ေရေလာင္းေပါင္းသင္
ခ်ိဳသာေသာ သံစဥ္မ်ား ေပါက္ဖြါးေစ …
သာယာေသာ ဥယ်ာဥ္မ်ား ရွင္သန္ေစ …
ထိုမွ …
နုညံံ့ဆုံုးေသာပန္းတစ္ပြင့္သံစဥ္လွလွမ်ားျဖင့္ ၀င့္ၾကြားေစ …
ေဟာကိန္းထုတ္မထားပါတဲ့ စိတ္တို႕က
ေလႏွင္ရာ ေ၀ဟင္မွာ ပ်ံ၀ဲေနခ်င္ေပမယ့္လည္း
ေရာက္ေလရာမွာသူကေစာင့္လို႕မိန္႕မိန္႕ၾကီးျပံဳးျပေနေလရဲ႕ …
လြတ္လပ္ခြင့္ကိုေတာင့္တမိတိုင္း
မလႈပ္နိုင္တဲ့ သည္၀ိညာဥ္ကိုသာအျပစ္တင္လို႕
ေနာက္ဆံုး ငါကိုယ္တိုင္ပဲခ်ဳပ္ေနွာင္ခဲ့တယ္ … သည္ခ်ည္တိုင္ေလးမွာေပါ့ … ။
အျဖဴဆြတ္ဆြတ္ဖူးပြင့္လာပံုက စြန္းလြယ္ေပလြယ္
ဘာတစ္ခုမွ ၾကိဳတင္ၾကံစည္ မထားခဲ့ၾကေတာ့
ေက်ာ့ကြင္းရဲ႕အက်ယ္အ၀န္းကို မျမင္နိုင္ခဲ့ၾကဘူး ။
ထိုသို႕ျဖင့္ …
ေျခလွမ္းမ်ားဦးတည္ရာအရပ္မ်က္နွာတစ္ေလွ်ာက္မွာ
သူကၾကိဳတင္ေရာက္နွင့္ေလ၏ …
ဘယ္နည္းဘယ္ပံုေျပးလို႕လြတ္နိုင္မယ္ …
ဘယ္နည္းဘယ္ပံုရုန္းလို႕ လြတ္နိုင္မယ္ … ။
ဇင္မ်ိဳး / ေမခက္ဆူး
25 Nov 2011
(9:30PM)
Comment #2
အတၱနဲ႕ကင္းနိုင္တာဘယ္သူရွိမလဲ ?
တစ္ခါတရံ တခ်ိဳ႕စာမ်က္နွာေတြကို ေက်ာ္ခ်ထားခဲ့တယ္ ။
ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ရဲ႕အစအဆံုးမွာ
တခ်ိဳ႕စကားလံုးေတြက တိုးလ်တိတ္ဆိတ္
ဆိတ္ ျငိမ္ ကြဲ ေၾက
ဘာအတြက္နဲ႔မွ ငါ့လမး္မွာ ျမဴေတြမဆိုင္းပါရေစနဲ႕
ျမဴ ေတြ မ ဆိုင္း ပါ ရ ေစ နဲ႔ …
By: အသဲကြဲမိုး at Nov 26, 2011
Comment #3
ေကာင္းတယ္…..
By: moehtetaung18 at Nov 26, 2011
Comment #4
ငါဆိုတာ
တိုက္ဆိုင္မႈေၾကာင့္ ျပဳတ္ထြက္သြားတိုင္း
ကုန္းေကာက္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး
ခြင့္ရွိခဲ့ရင္ေတာ့ မင္းအာရံုေတြအကုန္လံုး
သိမ္းႀကံဳးထားခ်င္တယ္ … …
By: SoFarAwayFromU at Dec 24, 2011
Comment #5
Good တယ္
By: NC at Dec 24, 2011
Leave Comments
Email me whenever there is new comment
Copyright © 2022 PoemsCorner. All rights reserved. Terms of Service
Comment #1
ဒါေပမယ့္လည္း ငါ့ေႏြမွာ မိုးေတြသည္းလို႔ ပန္းေတြေဖြးလာၾကတယ္
ျဖစ္တည္မႈတိုင္းမွာ ပ်က္ပ်ယ္တတ္တဲ့သေဘာကို ရင္၀ယ္ပိုက္ထားရင္း
အလွဆံုး ပန္းတစ္ပြင့္ကို ထီးမိုးေပးထားတယ္
အေရာင္တူ အဆင္းတူဆိုတာ
ေနာင္တစ္ဖန္ ျပန္မရႏုိင္ေတာ့ဘူးေလ … … ။