အတိတ္ေတြအားလံုး
        အနာတရေတြနဲ ့ခ်ည္းပဲ
        အားလံုးကိုျခံဳၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ
        နွင္းစြတ္စြတ္ျဖဴမနက္ခင္းေတြကအစ
        စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေနတာ ေတြ ့ရလိမ့္မယ္

        အခ်ိန္ကိုေနာက္ျပန္လွည့္နိုင္မယ့္ယႏၱရားမ်ား
        မထြင္မိၾကပါနဲ ့…
        အတိတ္မွာ…
        ပ်က္စီးေနတဲ့ ဟီရိုးရွီးမားျမိဳ ့ၾကီးရယ္
        ျပည္တြင္းစစ္ေတြရယ္
        ဆူနာမီေတြရယ္ကလြဲလို ့ ခင္ဗ်ားတို ့လိုခ်င္တာေတြ
        ရွိမယ္မထင္ဘူး

        မနက္ျဖန္ေတြကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ျပန္ေတာ့
        နူကလီးယားအက္တမ္တစ္စ ပုခံုးကိုလာပုတ္တယ္
        အလန္ ့တၾကားနဲ ့ပစၥဳပၸန္ဆီ ျပန္လာေတာ့လည္း
        …………
        မထူးဘူးတဲ့ကြယ္

        အဲ့ဒီ့မွာ…
        ၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒိုင္း ပစ္ခတ္သံေတြရွိတယ္
        စိုးရိမ္ထိတ္လန္ ့ေနရတဲ့ညေတြရွိတယ္
        က်မ္းစာထဲမွာ မပါလိုက္ရတဲ့ေန ့ေတြရွိတယ္
        ငိုေနတဲ့ကေလးေတြရွိတယ္…
        ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြရွိတယ္

        ျဖစ္နိုင္ရင္…
        ေလာကတစ္ခုလံုးကိုေဖ်ာက္ပစ္လိုက္ခ်င္ရဲ့
        စိတ္ကိုစိတ္ကလက္ထိပ္ခတ္မိတဲ့အခါ
        ပန္းသီးေတြက အစခါးတယ္
        ေျပာခ်င္တာက…
        အဲ့ဒီ့မွာ…
        နို ့ဘူးကုန္လို ့ငိုေနရွာတဲ့ ခင္ဗ်ားသမီးလည္းရွိတယ္
        ေငြမရွိလို ့မိႈင္ေနရွာတဲ့ မီတာစာရြက္တစ္ရြက္လည္းရွိတယ္
        “အတန္းပိုင္ဆီမွာ က်ဴရွင္မတက္ရင္ မေအာင္နိုင္ဘူး”လို ့
        ေျပာေနတဲ့ဆရာမတစ္ေယာက္လည္းရွိတယ္
                        ေရႊၾကယ္မိုး