ငါ့ႏွလုံးသားက ေပေပေတေတ
အနစ္နာခံ အလုိက္ထုိက္နဲ႔
ေရလာေျမာင္းေပးရင္း နင္ဘက္ကုိေခ်ာင္းျဖစ္ေစခဲ့
နင္မသိေသာ ငါလက္ရာေတြ
စားေသာက္ရင္း ပီဇာ ေခါက္ဆြဲ
ေကာ္ဖီေတြလည္း ေအးခဲလုိ႔
အသိမွတ္ျပဳတဲ့ ငါ့ဖိတ္စာေတြ
နင့္ရင္ဘက္ထဲမွာ အေရာင္မေတာက္ေတာ့
စိတ္ညစ္မိတယ္ ေန႔တုိင္းေပါ့…။

မတန္ဘူးလုိ႔ နင္ထင္ထားတဲ့
ငါ့ စားေသာက္ကုန္ေတြက ဂုိေထာင္ထဲမွာ
ပုတ္သုိးမသြားေအာင္ ထိန္းသိမ္းရင္း
နင္ စားဖုိ႔တြက္ ေနရာေပးခဲ့
နင္..သာ မသိတာပါ ငါ့ မွာေတာ့
နစ္နစ္နာနာနဲ႔ ကူပြန္ေပးလုိက္မိတယ္..
နင့္ အတြက္ ငါ ေပးတဲ့ .. ေအာင္လက္မွတ္ေပါ့..။

ကမၻာဦးက ရွိခဲ့တဲ့ ငါတုိ႔ သိကၡာေတြ
ေရႊေပးလုိ႔ မရဘူးလုိ႔ ပညာရွင္ေတြဆုိခဲ့
ဒါေပမဲ့ ငါ.. ရိကၡာေတြကုိ ဖဲ့ခ်ဳိးလုိ႔
ငါ.. နင့္ကုိ အရိပ္တစ္ခုလုိ
ေရလာ ေျမာင္းေပးရင္း နင့္.. အေရွ႕မွာ
ဖြင့္မေျပာေသာ္လည္း နင္… ေျပာလာတဲ့
ေဖဖဝါရီ (၁၄)ရဲ႕ ေခ်ာကလက္ တစ္ကုိက္ကုိ
ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္မိခဲ့တာ.. အခုထိေပါ့..။

ဒါေပမဲ့…
ငါ.. နင့္ကုိ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔
ေစာင့္ေမွ်ာ္ရင္း ကြန္ျပဴတာေတြလည္း
စက္ဟန္းသလုိျဖစ္ နက္ဝက္(စ္)ကြန္ရက္က
နင္ ေပးခဲ့တဲ့ လိပ္စာေတြထဲ ရႈပ္ေထြးလုိ႔
လမ္္းေဟာင္းေလးတုိင္း ျပန္ေလွ်ာက္ခဲ့
ငါ မသိေသာ ေန႔ရက္မ်ားေအာက္မွာ
နင္က ငါကုိ အိပ္မက္ေတြေပးလုိ႔
ငါမွာ လမုိက္ည တေစၦေျခာက္သလုိနဲ႔
စိတ္ေတြ ေျခာက္ျခားရင္း
ငါေရွ႕က ေကာ္ဖီခြက္ နင့္အတြက္နဲ႔ ေအးခဲ့ျပီး…။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း