ကမာၻတုန္ဟီး ေအာင္
အလြမ္း နဲ႔ ေၾကးစည္ထုခဲ့တယ္
တကယ္တမ္းခြဲခြာ ခဲ့ရေတာ့ . . . .

ေနာက္ေက်ာ ကပ္ေနတဲ့ ကံၾကမၼာဆိုး
မိုးၾကိဳးပစ္ခ်ခဲ့တာပဲ ရွ္ိတယ္
စကၠဴေလွကေလး ေရထဲနစ္သြားေတာ့ . . . .

သုညကပြဲတစ္ခု
ရင္ နဲ႔ ရင္းထားခဲ့သူ ကၽြန္ေတာ္
ယုန္မေလးရဲ႕ လက္ကိုညင္သာစြာ ကိုင္ခဲ့ရံုပါ . . . .

မငိုတတ္သူ
ေကာင္းကင္ ကို ခ်စ္ခဲ့ျခင္းက
သူ႕အေပၚမိုးသည္းခဲ့ ရံုသာ . . . .

ေၾသာ္ . . . .
ပယင္းေရာင္ အသြားနဲ႔
အၾကင္နာတရားေတြ ေသဆံုးဖို႕
မာရ္နတ္ဟာ ႏူးညံ့ခဲ့ေလသလား . . . . ။

In: ကဗ်ာ Posted By: fridayofpoem Date: May 18, 2010  All Time