ငါ့ညီေလး . . .
စိတ္ကို ခႏၶာကိုယ္ထဲ မခ်ိမဆန္႔ ထိုးထည့္ေနရသူ
ပြတ္သပ္ရံုနဲ႔ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းမလာတဲ့က်ားရိုင္းတစ္ေကာင္လို
ဒုကၡဟာ မင္းဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ဇက္သတ္လို႔ မရဘူး

ကိုႀကီး သိတယ္
မိေ၀းဖေ၀းအရပ္မွာ
ၿမိဴ႕ႀကီးျပႀကီးဆိုတာ ရုပ္ဖ်က္ထားတဲ့ကႏၱာရ
ကိုႀကီး သိတယ္
တနယ္တေက်းဆိုတာ
ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ မဟုတ္ရင္
လႈိင္းႀကီးရာ ေလထန္ရာ
ေလာကဓံဟာ မင္းရဲ႕နံၾကားကို
အၿမဲတမ္း ဓားနဲ႔ေထာက္ထားတယ္

ငါတို႔ဟာ
လူေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ပူေဆြးမႈအတံုးအခဲႀကီးေတြ
ငါတို႔ဟာ
ေသဆံုးေနတဲ့သစ္ရြက္ေတြလို
ကိုယ့္ငိုသံကိုယ္ ဘာသာျပန္ခြင့္ မရခဲ့ဘူး

တကယ္ကို နာက်ည္းခံျပင္းစရာေလာကႀကီးပါကြာ
မိုးလာမယ္အထင္နဲ႔ ထြန္ခ်မိတဲ့အရံႈးေတြသာ
ဘ၀ထဲ သံမိႈလို စူးနစ္ေနတာပဲ ရွိတယ္

ေခတ္မႈထမ္းဘ၀ဟာ ကမ္းနားသစ္ပင္
မွတ္မွတ္ရရ အမွတ္ရစရာဆိုလို႔
ဒဏ္ရာေတြသာ သံုးရာသီပတ္လံုး
ရင္လံုးကၽြတ္ပြင့္…လို႔
ငါ့ညီေလး…
မင္းအေၾကာင္းေတြးမိတိုင္း
ငါ့ရင္ထဲ မ်က္ရည္ေတြ တဖ်စ္ဖ်စ္ ေလာင္တယ္
ေတာက္ခတ္သံေတြ မီးထေတာက္တယ္

ဘ၀နဲ႔လူ အကၡရာမွားေနခဲ့တဲ့ငါ့ညီေလးခမ်ာ
မနက္ျဖန္ေတြ လူလားေျမာက္ဖို႔
သက္တူရြယ္တူအမွန္တရားဟာ
မွားၿပီးရင္း မွား…လို႔
အခုခ်ိန္ထိ
ဘလိတ္ဓားေပၚ ကန္႔လန္႔ျဖတ္ ကူးခတ္ေနရတုန္းပဲ

ကံေကာင္းျခင္းေတြ
ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွတဲ့အခါ
ဘာတစ္မွ အဆင္မေျပတဲ့ဘ၀ကိုပဲ
မင္း စက္ဆုပ္ရြံရွာေနမွာလား
ခ်ဳပ္ရိုးအထပ္ထပ္ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြကိုပဲ
ပြတ္သပ္ေျဖသိမ့္ေနမွာလား
မင္းျဖစ္ခ်င္တဲဘ၀ မင္းမပိုင္ဆိုင္ခဲ့သလို
မင္းပိုင္ဆိုင္တဲ့ဘ၀ဆိုတာလဲ
ေျမြပါးကင္းပါး မ်ားလြန္းတယ္

ပဥၥလက္ဆန္တဲ့မာယာကပြဲအလယ္
မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္ငါ့ညီေလး
တစ္ခါတစ္ခါ ဓားနာတစ္လက္လို
မည္းမည္းျမင္ရာ ထိုးစိုက္ပစ္္လိုက္ခ်င္ၿပီလား
တစ္ခါတစ္ခါ က်ားနာတစ္ေကာင္လို
မည္းမည္းျမင္ရာ ခုန္အုပ္ပစ္လိုက္ခ်င္ၿပီလား

ငါ့ညီေလး…
မင္းကို ငါေျပာလိုက္မယ္
ဘ၀ဆိုတာ မလြယ္ဘူး၊ လူေတြက ခက္တယ္

ႀကိဳးတန္းေပၚလမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့လူအတြက္
ဟန္ခ်က္ထိန္းႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္
အဲဒီေတာ့ မင္းအတြက္ ဟန္ခ်က္ထိန္းႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္
တိုက္ပြဲအလယ္ေရာက္ေနတဲ့စစ္သူရဲေကာင္းတစ္ေယာက္အတြက္
ရဲရင့္ျပတ္သားဖို႔ လိုတယ္
အဲဒီေတာ့ မင္းအတြက္ ရဲရင့္ျပတ္သားဖို႔ လိုတယ္

ငါ့ညီေလး…
အပူပင္ကင္းတဲ့ခ်စ္ျခင္းတရားကို သိမ္းပိုက္ပါ
အာဃာတကင္းတဲ့အမုန္းတရားကို ခံယူပါ
၀မ္းနည္းစရာရွိရင္ ေၾကကြဲပါ မ်က္ရည္၀ဲပါ
မေက်နပ္တာရွိရင္ ေဒါသျဖစ္ပါ ေပါက္ကြဲပါ
လူဆိုတာ မိုက္မိုက္မဲမဲ ရိုးသားခြင့္ရွိတယ္မဟုတ္လား
လူဆိုတာ ရက္ရက္စက္စက္ ယဥ္ေက်းခြင့္ရွိတယ္မဟုတ္လား

တကယ္ေတာ့ညီေလးရယ္…
အစကတည္းက သတ္ပံုမွားေနတဲ့သတၱ၀ါဟာ လူပါ
လူဆိုတာ ဘယ္ေလာက္စစ္စစ္ အမႈန္အမႊားမကင္းဘူး

မင္းအေတာင္ပံေတြကို အသန္မာဆံုး သၿပီး
ေလာကဓံအထပ္ထပ္ကို ထိုးခြဲပ်ံသန္းရဲရမယ္
မင္းအတၱဟာ မီးပံုထဲ တဟုန္ထိုးခုန္ဆင္းပစ္ခဲ့တဲ့ဖီးနစ္ငွက္လို
သစ္လြင္မာေက်ာေနရမယ္
မင္းဘ၀ရဲ႕သရဖူကို မင္းလက္နဲ႔ပဲ သြန္းလုပ္ႏိုင္ရမယ္

ငါ့ညီေလး…
မင္းကို ေစာင့္ေနၾကတယ္
လူေတြ မင္းကို ေစာင့္ေနၾကတယ္
မင္းေအာင္ျမင္တဲ့အခါ လက္ခုပ္တီးဖို႔၊ေပြ႔ပိုက္ဖို႔
မင္းက်ရံႈးတဲ့အခါ ရယ္ေမာေလွာင္ေျပာင္ဖို႔

ငါ့ညီေလး…
ၾကယ္ေတြ မိုးမႊန္ေအာင္ ေၾကြက်လာမယ့္လမ္းဟာ
မင္းေရွ႕မွာ ဆန္႔တန္းေနတယ္
ျမားမိုးေတြ သည္းသည္းမဲမဲ ရြာက်လာမယ့္ေကာင္းကင္ဟာလဲ
မင္းကို ေခ်ာင္းေျမာင္းေစာင့္ဆိုင္းေနတယ္

ကဲ…ငါ့ညီေလး
မင္းကို ေစာင့္ေနၾကတယ္
လူေတြ မင္းကို ေစာင့္ေနၾကတယ္

ငါ့ညီေလး…
ငါ့ရင္ကို ငါကိုယ္တိုင္ ခြဲျပထားတယ္
ငါ့ေသြးေတြ မင္းၾကားပါေစ

                                            ကိုသွ်ား