ည ၊ လူ နွင့္ အခန္း (terry)
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:”Table Normal”;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:””;
mso-padding-alt:0in 5.4pt 0in 5.4pt;
mso-para-margin-top:0in;
mso-para-margin-right:0in;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0in;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:”Calibri”,”sans-serif”;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:”Times New Roman”;
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:”Times New Roman”;
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
နံရံေတြဟာအခိုးအေငြ႕အေနနဲ႕
ေအးစက္စိုထိုင္းဆဲ
အဲ့ဒီမသၤကာမႈကို
ငါ့ဆီဘယ္သူ၀ယ္ယူလာသလဲ…
ေသြးေၾကာထဲစိတ္ေတြျပန္ခုန္ေနျပီ
မယံုနဲ ့…
အဲ့ဒါလွည့္စားမႈ ့ေတြ
အဲ့ဒါလွည့္စားမႈ ့ေတြ
လႈပ္ရမ္းေနတဲ့မ်က္ႏွာက်က္ကေန
အလင္းတစ္ခ်ိဳ ့ထြက္ၾကလာတယ္
အသံေတြမရွိဘူး…..
ဒါေၾကာင့္ပဲပိုဆူညံေနသလိို
ေနာက္ေက်ာက…
ဓားကိုနဂါးလိုၾကည့္တယ္
ငါသိတယ္…
အခန္းေထာင့္မွာ
ငါမဟုတ္တဲ့တစ္စံုတစ္ရာရွိတယ္
လႈပ္လို ့မရေအာင္
လြပ္လပ္လြန္းေနတာဘာျမွံဳးလဲ
အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္မွာ
ရဲရင့္သြားသလိုမ်ိဳး
အားကုန္ထိုးစိုက္ခ်လိုက္တယ္
ေအာ္ရယ္သံေတြအရုိးထိစိုက္၀င္
နံရံဟာေသသြားတယ္
အလင္းဟာေသသြားတယ္
အသံဟာေသသြားတယ္
အခန္းဟာ
ကိုင္မယ့္သူမရွိတဲ့ဖုန္းလို
ပံုမွန္အတိုင္းဆက္ေမွာင္ေနခဲ့တယ္။
terry(7.12.2011)12;59am
Comment #3
ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္မဖတ္ရဲေတာ့ဘူးကိုတယ္ရီ…
ကိုသွ်ား
Comment #4
တယ္ရီရာ..ဒီကဗ်ာဖတ္မိေတာ့
ဘ၀ရဲ ့အေမွာင္ဆုံးအခ်ိန္ေတြကုိၿပန္သတိရမိတယ္..
ေတာ္ေသးတယ္
သီခ်င္းေလးေတြရွိေနလုိ ့…
ေခါင္းစဥ္ကုိပုိၾကိဳက္မိတယ္….”….ည ၊ လူ နွင့္ အခန္း…” သုံးထားတဲ ့စကားလုံးေတြကုိၾကိဳက္တယ္
ေလးစားတယ္ဗ်ိဳ ့
Comment #5
လုလင္၊အန္တီမိုး၊ကိုသွ်ား၊အမရွာရြန္
အားေပးတာတကယ္ကို၀မ္းေျမာက္မိပါတယ္…
ကိုသွ်ားေရ…ကၽြန္ေတာ္လည္းကိုယ့္ကဗ်ာကိုယ္
ထပ္မဖတ္ရဲေတာ့ဘူး…ေရးျပီးမွ ညေတာင္အိပ္မေပ်ာ္ေတာ့ဘူး.. 🙂
Comment #7
ကုိတယ္ရီ….အားေပးသြားပါတယ္။
Comment #8
i dont no !
Comment #9
လႈပ္ရမ္းေနတဲ့မ်က္ႏွာက်က္ကေန
အလင္းတစ္ခ်ိဳ ့ထြက္ၾကလာတယ္
အသံေတြမရွိဘူး…..
ဒါေၾကာင့္ပဲပိုဆူညံေနသလိို
ဂြတ္ပါတယ္။ကၽြန္ေတာ္က ကဗ်ာေတြ၀ါသနာပါေပမဲ့ မေရးတတ္ဘူးဗ်….ဟဲဟဲ…..
Comment #10
so nice …….
Comment #13
အခုထိေမွာင္ေနတုန္းပဲ !!!! 🙁
Comment #1
အားေပးသြားတယ္ ဗ်…