“ အလြမ္းကိုက္ခံရတဲ့ ပန္းသီး ”

ဘယ္ႏွစ္ရာသီရွိၿပီလဲ

အငွားခ်ခံထားရတဲ့ သစ္သီး

ေျမႀကီးေပၚ သုညေတြ ေပလူးလို႔

မေတာ္ဘဲ ေဆာင္းထားရတဲ့ ဦးေႏွာက္

အခ်ိန္ရတိုင္း ေျမာင္းထဲဆင္းမယ္ ေျပာတယ္

ဘာၾကာေသးလို႔လဲ

အေရခြံအသစ္လဲထားတာ

ငါ့ ဖိနပ္ေတြ ျပန္ေပးပါ တိမ္တိုက္ေတြရယ္

ဝဲလြင့္ပ်ံသန္းမႈမွာေတာင္ နိမ့္နိမ့္ပါးပါးေကာင္ပါ

နန္းေတာ္ထဲက ဂ်စ္ပစီဖဲတထုပ္ထဲ

ပင့္ကူတစ္ေကာင္ရဲ႕ ပါးစပ္နဲ႔

ဂ်ဳိကာတစ္ေကာင္ကို မွ်ားတယ္

ေနရာစံု ေျခကားယား လက္ကားယားနဲ႔

ငါ့ကိုယ္ငါပဲ ျပန္ျပန္မိေနတယ္

ဇာတာထဲ ပါတာေတြ ေမ့လိုက္

ျပကၡဒိန္ ဘယ္ႏွစ္ခု အသစ္ရိုက္ေပးရမလဲ

ခင္ဗ်ားလည္း မသိဘူး ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူးမလား

ကဲ ဒါေတြထားလိုက္ဗ်ာ ေသာၾကာခန္းမွာ

သန္းေဝမႈေအးစက္စက္ထဲ အိပ္ပ်က္ညေတြ

တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြက်ရင္း အလြမ္းဆြဲအားကို ေတြ႕ရွိ

ပန္းသီးကေတာ့ ကိုယ္ တကိုက္ေလာက္ စားမိတယ္

ခ်ီရြန္ ( ပုလဲ )