မင္းေျပာခဲ့တဲ့ ဆင္းရဲတြင္းနက္ထဲက ဒုကၡကုိ
အရူးလြယ္အိတ္ပမာ ေမွာက္ခ်လုိက္တယ္
စြန္တေကာင္လုိ ရစ္ဝဲေနတဲ့
တုိက္ေလယာဥ္ၾကီးလုိ သိန္းငွက္တေကာင္လုိ
ေလာကဓံ စစ္ေျမျပင္ေပၚ ျဖတ္သန္းသြားတာလည္းရွိမယ္
စိတ္ပ်က္စရာ လမ္းပ်က္ၾကီးမွာ ပ်က္က်သြားတာလည္းရွိမယ္
မညီညာတဲ့ ေလဟာနယ္ထဲ လမ္းေၾကာင္းမွားလုိ႔
အေမွာင္နယ္ထဲ ေရာက္သြားတာလည္းရွိမယ္
ကုိယ္အထက္ ေကာင္းကင္ယံက
ျဖတ္သန္းတဲ့ အေမွာင္လည္း ရွိမယ္
ေဝဒနာစြဲကပ္တဲ့ ကုတ္ဖဲ့အနာေတြလုိ ဖယ္ရွားလုိက္မယ္
ပါးရုိက္ရင္ နားကုိက္သြားမယ္
တန္ျပန္စစ္တုိက္တတ္တဲ့ အရြယ္
တထစ္ခ် ယုံၾကည္လြန္းလုိ႔
ရွင္ ျပန္မလာေတာ့ဘူးလား
မုန္းၾကဳိးေတြ မြမ္းမံထားစိတ္က
၁၀၉ ..၁၁၀ လမ္းမက်ယ္မွာ …
ဘာျဖစ္လဲ ကြာ…ေျပာ……ျမန္ျမန္ေျပာ…
မႏွစ္ျမဳိ႕တဲ မၾကဳိက္ခ်င္းေတြက ေခါင္းခါပစ္လုိက္တယ္…..
ခ်င္းမုိင္မွာ မုိးခုိတဲ့ အခါလည္းရွိမယ္
ေျပးလမ္းေပၚေျပးေနတဲ့ လုိင္းကားေပၚ ေျပးတက္တာလည္းရွိမယ္
အာရုဏ္ဦး အလင္းတန္းေအာက္ ေမွးစက္တာလည္းရွိမယ္
ေလာကဓံ ပလက္ေဖာင္း ေခါင္းအုံးရတာလည္း ရွိမယ္
မေန႔ မနက္က ဘာေတြ မွာတမ္းေခၽြသြားေသးလဲ
ေမးလုိက္ရင္ တငုိင္ငုိင္နဲ႔ နပန္းတီးလုိက္အုန္းမယ္
ေတာက္… အသုံးမက်.. အခ်ဳိးမက်တဲ့ အရြယ္
ေျပာရင္နားမေထာင္.. ဘာမွန္းညာမွန္း မသိ
သြား… ႏွစ္ခ်ဳိ႕ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ ေမာ္ဒန္ ႏွစ္ဇြန္းထည့္ခဲ့
ေအး.. နာၾကည္းလုိ႔ ေနရာေဟာင္းလည္း မျပန္ဘူး
အနာေဟာင္းလည္း မေျပဘူး
ကမၻာမေက် သီခ်င္းေတြ ျဖစ္လုိ႔
ကမၻာ့ေမာ္ဒန္ ကဗ်ာစစ္ေပၚ ႏွစ္သက္စြာ ခုန္ခ်လုိက္သလုိ
ခါခ်ဥ္အုံေပၚ သကာရည္အရက္ခြက္ ေမွာက္က်သြားသလုိ
ထိန္းခ်ဳပ္မႈက လြတ္ထြက္သြားတဲ့ အရက္သမား စိတ္ဓာတ္နဲ႔
ေဟ…… မင္းတုိ႔ ရပ္ကြက္ထဲ ဘယ္ေကာင္က ဆရာလဲ
လမ္းမေပၚ အမႈိက္ေတြ ေညာ္နံ႔ေတြ ေဖာင္ကားလာလုိ႔
ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ စိမ္းလန္းေသာ ရႈခင္း ပန္းခ်ီျပပြဲကုိ
ကမၻာရြာကေလးမ်ား… သေဘာၤဆိပ္…ဘူတာ..
ဘက္စ္ကားဂိတ္မ်ား… ေလေယာဥ္ကြင္းမ်ားမွာ
ႏွစ္ဆဲ့တစ္ရာစုႏွစ္သစ္ ေခတ္တစ္ေခတ္တည္း
ေမာ္ဒန္စံခ်ိန္တင္လုိ႔ တစ္ေနရာတည္း တစ္ခ်ိန္တည္း
တစ္ျပဳိင္နက္ ေဖာ္ျပ ျပသသြားမယ့္အေၾကာင္း….
အသိဥာဏ္ မဖြံ႕ျဖဳိးေသးတဲ့
တုိးတက္မႈ မရေသးတဲ့
ေအာင္ျမင္မႈ မရေသးတဲ့ အရြယ္
ပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ရွိဖုိ႔
ဒီလုိ ေတြးေခၚလုိ႔
အခုလုိ ဥာဏ္နယ္ခ်ဲ႕ရင္း
ျပင္ဆင္ေနအုန္းမယ္…………..။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း