ဝိညာဥ္မဲ့ အထီးက်န္ေနခဲ့တဲ့
ညအေမွာင္ယံေတြထဲ ခရီးသြားရင္း
အစုံအဆန္ ေျပးသြားေနတဲ့
ရထားေနာက္ကုိ စိတ္ေပါက္ေပါက္နဲ႔လုိက္ခဲ့မိ
မေရရာ ဘဝခရီးထက္မွာ
အခုိင္အမာမရွိ ျပႆနာေတြနဲ႔
ရင္ဆုိင္ယွဥ္ျပဳိင္ရင္း မုန္းစိတ္ေတြ
မ်က္မုန္းက်ဳိးခဲ့ ေၾကကြဲခဲ့ေပါ့…။

နာၾကည္းမႈေတြ ရင္မွာဖြဲ႔စည္းထားတဲ့
ဆုိက္ကားတစ္စီးက ဆင္းရဲတြင္းထဲက
ေရႊတစ္ခြက္လုိ ေငြရွာပစၥည္းတစ္ခုျဖစ္ခဲ့
ထမင္းမငတ္တဲ့ လက္အတြင္းမွာ
ေမြးဖြားမိတဲ့ ငါ့အတြက္ေတာ့
လူ႔ ခ်မ္းသာ တေယာက္ေပါ့
အထင္မၾကီးလုိက္နဲ႔အုန္း
သံေယာဇဥ္ထားမိတဲ့ ဘဝတစိတ္မွာ
အလြမ္းေတြ ရင္ခြင္ပုိက္ရင္း
ေသာကမ်က္ရည္ေတြ ခါးသီးစြာ ရြာခ်ခဲ့လုိ႔
ငါ့.. ရင္မွာ ဘာမထီ လြမ္းစိတ္ေတြနဲ႔
ထင္က်န္ခဲ့တာ ေၾကကြဲျခင္းေတြေပါ့…..။

ထင္က်န္ေနေသးတဲ့ ေန႔ရက္ေတြမွာ
အထီးက်န္ တံတုိင္းေတြကုိ
စိန္ေခၚတုိက္ပြဲဝင္ရင္း အားမရွိေတာ့တဲ့
လက္အစုံကုိ တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ျပီး
နံရံတံတုိင္းေတြ ျဖဳိဖ်က္ဖုိ႔
ေရွ႕သုိ႔ ခ်ီတက္ခဲ့ေတာ့
ျပဳိလဲသြားတဲ့ ငါ့ခႏၶာကုိယ္ေလး
အထင္အျမင္ ကြဲလြဲမႈေအာက္မွာ
အင္အားမဲ့လုိ႔ ေၾကကြဲေနဆဲ….။

အရာဝတၳဳေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ျပီ
ေျဖစရာေတြလည္း လက္မဲ့ခဲ့ျပီ
ကုိယ္စီကုိယ္စီ အခြင့္ေရးေတြလည္း
ေတာင္စြယ္ေနကြယ္သလုိ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ျပီ
ထင္က်န္စရာ ကုိယ့္အရိပ္ေတာင္ မရွိတဲ့
ဘဝ အေမွာင္နယ္ထဲ သကာရည္ေတြနဲ႔
စိတ္ေထြေနရင္း ၾကီးစုိးလာတဲ့
အလြမ္းနယ္က အညတရရဲ႕ ေၾကကြဲျခင္းေတြေပါ့…။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း