သူငယ္ခ်င္း …
ေလာကဓံရဲ႕ စုတ္ခ်က္ေတြၾကားမွာ
မင္းရဲ႕ ကင္းဗတ္စေတြ စုတ္ျပတ္ေနသလား
ငါၾကားေနရတဲ့
ေတးသံသဲ့သဲ့ေတြက ခါးလိုက္တာ …

မင္းႀကိဳက္တဲ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္
ငါႀကိဳက္တဲ့ ခ်ိဳက်တစ္ခြက္အတြက္နဲ႔
စိတ္ရဲ႕ အလိုက်
ျငင္းၾကခုန္ၾက အင္မတန္ေပ်ာ္ခဲ့ရတယ္ေနာ္ ။

မျမင္ရေသးတဲ့ ေနေရာင္ကို
စိတ္ကူးအေတြးနဲ႔တင္ ေလွာင္ခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြမို႔
ေမွာင္သလားမသိဘူး ။

သူငယ္ခ်င္း …
မင္းနင္းခဲ့တဲ့ ေျမနီလမ္း
ငါတို႔အတူ ေလ်ာက္ခဲ့တဲ့ခရီးၾကမ္းေတြ
လြမ္းမယ္ဆို
ပင္လယ္ေတြေတာင္ ခမ္းကုန္မွာေပါ့ … ။

ဒါေပမယ့္ …
ဒုကၡကို မတမ္းတတတ္တဲ့မင္းနဲ႔
ခပ္လြယ္လြယ္ သေဘာထားတတ္တဲ့ငါ
လသာသာ ညေတြြကလြဲရင္
မက္စရာလည္း မရွိဘူးေလ ။

မင္းက ဂစ္တာတီး
ငါက သီခ်င္းဆို
ေဆးေပါ့လိပ္ပဲ လိုတယ္ေနာ္သူငယ္ခ်င္း

ငါတို႔ ေပ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္ ။
ငါတို႔ ေအာ္ခဲ့ၾကတယ္ ။

မင္းႀကိဳက္တာက ဗိုလ္ထီး
ငါႀကိဳက္တာက ကိုငွက္ႀကီး
ဟုိလိုလို ဒီလိုလိုကီးေတြနဲ႔
ငါတို႔ရဲ႕ အုတ္ခံုေပၚကညေတြကိုေတာ့
လြမ္းတယ္ သူငယ္ခ်င္း … ။

“ ငါတို႔ၿမိဳ႕က ငယ္တယ္၊ ေသးတယ္ဆိုေပမယ့္
ဦးသိန္းဟန္ ( ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ) လည္း ဒီဇာတိဖြားပါကြ ”
ငါကဗ်ာေတြေရးစက
မင္းရဲ႕ အားေပးစကား
အခုလည္း ငါ့နားမွာျပန္ၾကားေနတုန္းပါပဲ ။

ငါတို႔ ဘ၀မွာ
ေမ့မရတဲ့ ေနရာေတြလည္းမ်ားတယ္ေနာ္
ေျမာက္ပိုင္းေစ်းေရွ႕က အုတ္ခံုကစ
ျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေနရာေတြ
ဆိပ္ကမ္းေသရဲ႕ေဘးက ဆိုင္ေတြအလယ္
ေတာင္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္ အဆံုး
ဘယ္လိုေမ့လို႔ရမွာတုန္း သူငယ္ခ်င္း … ။

ကမာၻႀကီးကလည္း လည္တယ္
သံသရာကလည္း လည္တယ္
ရာသီေတြလည္း လည္တယ္
တစ္ႏွစ္ျခင္းကုန္ဆံုးခဲ့တာကလည္း
လွ်ပ္စစ္မွ်င္တန္းလိုပါပဲ … သူငယ္ခ်င္း

အခုဆို …
မင္းလည္း လူႀကီးတစ္ပိုင္း
ငါလည္း လူႀကီးတစ္ပိုင္း
ေစ့ေစ့ေတြးလိုက္တိုင္း
လူသက္တမ္းကို ခပ္ရိုင္းရိုင္းနဲ႔
သံုးပိုင္းတစ္ပိုင္း ဆန္ခဲ့ၾကၿပီေနာ္ ။

မင္းလည္း ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေသး
ငါလည္း ဘာမွမလုပ္ႏိုင္ေသး
ေလာကဆိုတဲ့ ဒိုင္မွာ
ရႈံးႏိုင္ေျခ မရွိပါဘူးဆိုတဲ့ေတးကို
ဆက္ေရးဖို႔ ႀကိဳးစားတုန္း …

ရိုးသားစြာပဲ
ကိုယ့္အခ်ိန္ကိုယ္ ခိုးထားမိတယ္
ဆိုးရြားတဲ့ မိုးခါးခါးေတြကို
မင္းကလည္း တစ္ျခမ္းပဲရြာေစခ်င္တယ္ ။
ငါကလည္း တစ္ျခမ္းပဲရြာေစခ်င္တယ္ ။

အဲဒီလိုနဲ႔ ငါတို႔လမ္းခြဲ
ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ကိုင္စြဲၿပီးခရီးဆန္႔
ဘယ္ဘူတာၾကမွ တန္႔ၾကမလဲ … ။