ေကာင္ကင္က ၾကယ္စင္
ေျမေပၚသို႔ ဆင္းခသလား…..။
လွပတဲ့ ပန္းတပြင့္
ေလအပင့္ ေျမမခခင္
ယုယစြာခူး
သူမ ရဲ႕ ေကသာဦး
ကၽြန္ေတာ္ ယုယစြာပန္ေပးဖူးေလရဲ႕…….
ယုယစြာပိုက္ေထြး
နူးညံေႏြးေထြးတဲ့
အနမ္းအခ်ိဳ႕ ေလ
သူမ နဖူးေလးကို
ကၽြန္ေတာ္ယုယုယယ ေပးခဲ့ဖူးတယ္………
ခ်ိန္းေတြ႕ဖို႔အေျပးကေလးလာ
ေမာလြန္းတဲ့သူမ
ရင္အဖို လႈိက္ေမာလို႔
ႏွဖူးျပင္မွာ ဆုိ႕ေနတဲ့
ေခၽြးသီးတခ်ိဳ႕
ကၽြန္ေတာ္ယုယစြာ သုတ္ေပးခဲ့ဖူးတယ္……
ပညာေတြသင္
ေက်ာင္းေနစဥ္က
ျမင္ရတဲ့သူမမ်က္နွာ
တ၀ၾကီးၾကည့္ရင္း
ၾကင္နာေသာၾကက္ဥ
ခ်စ္တာကအႏွစ္မို႕
ၾကက္ဦးအႏွစ္ကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား
သူမစားဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ယုယု ယယ ခြံေပးဖူးခဲ့တယ္……
မ်က္၀န္းရဲ႕မ်က္ရည္
ကၽြန္ေတာ္ပုခံုးထက္မွာေပေခ်ျပီ
လိမၼာလြန္းတဲ့သူမ
ေခါင္းညိမ့္တတ္တဲ့သူမ
ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့သူမ
ကၽြန္ေတာ္ရင္ခြင္ကိုထုျပီး
အေ၀းသို႔ေျပးေခ်ျပီ
ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ကလိုက္ျပီး
အရင္ကလို တယုတယ ေခ်ာ့ခ်င္ေသာ္လည္း
အခုေတာ့
သူမ ကို ကၽြန္ေတာ္မပိုင္ေတာ့
သူမသည္ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူမဟုတ္ေတာ့
သူမ ေပးတဲ့အခြင့္အေရးကို
ကၽြန္ေတာ္မယူခဲ့တာမဟုတ္
စြန္႔လြတ္ခဲ့တာ
ဘာေၾကာင့္လည္းလို႔
မေမးနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္မွာ အေျဖမရွိ
ေသခ်ာတာက
သူမကို ကၽြန္ေတာ္ေသမေလာက္ခ်စ္တယ္ဆိုတာပါပဲ………….။
ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ………………..ခ်စ္သူ………။