ဘယ္ေလာက္မ်ားေၾကကြဲစရာေကာင္းသလဲ
ငါအားခဲထားခဲ့တဲ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္
မခြဲစတမ္းခ်စ္ၾကေၾကးဆိုတာ တကယ့္လက္ရွိဘ၀မွာ
မျဖစ္နိုင္ေတာ့ပါဘူး မိန္းကေလးေရ…

မၾကာခဏဆိုသလို…
တေပြ႔တပိုက္ ေရာက္ရွိလာမယ့္…အိပ္မက္အသစ္မ်ား
နာက်င္ဟစ္ေအာ္သံမ်ား…ျပႆနာဆန္းမ်ား
ငါတို႔ဖဲ့ထုတ္ေပးလိုက္ရမယ့္…ငါတို႔ဘ၀မ်ား…
မၾကာခင္မွာပဲ ငါတို႔ဆီကို ေရာက္လာပါေတာ့မယ္…
ငါ့ထက္မဆန္းၾကယ္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ငါ့ထက္
မရိုးသားတဲ့ ဘ၀ၾကမၼာဆိုတာ ရိုးသားသိမ္ေမြ႔ဟန္နဲ႔
နင့္ေနာက္ေက်ာကိုထိုးမယ့္ ဓါးျဖစ္လာဦးမွာပါပဲ…
အားတင္းထားေပါ့ မိန္းကေလးေရ…

နႈတ္ခမ္းေလးမပြင့္တပြင့္ ျပံဳးျပယံုနဲ႔
မ်က္ေတာင္ေလး ပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ျပယံုနဲ႔
ငါ့ဘ၀ထဲကို ျပန္ျပန္၀င္မလာပါနဲ႔ေတာ့…ကြယ္…
နွင္းဆီေရာင္ နႈတ္ခမ္းပါးနဲ႔ ရနံ႔မတပ္ရေသးတဲ့
အၾကည့္ေတြ…ငါ့အတြက္ေမ့ရခက္ဦးမွာပါပဲ
မိန္းကေလးရယ္…

ငါတို႔ရဲ႕ေတြ႔ဆံုမႈဟာ တစ္လခြဲေလာက္
ေ၀းကြာခဲ့ရတဲ့အခါမွာ…..
ငါတို႔ရဲ႕ဇာတ္လမ္းဟာ မႈတ္ျငိမ္းစရာမလိုေလာက္ေအာင္
အေငြ႔ပ်ံထြက္သြား…..
မွတ္ထားေပါ့ မိန္းကေလးေရ…
ခြဲခြါၾကပါစို႔လို႔ မေျပာခဲ့ၾကေပမယ့္လည္း ကြဲကြာရတတ္တယ္ဆိုတာ

တစ္ခုေတာ့ ေျပာျပခ်င္တယ္ မိန္းကေလးေရ…
ဒီဇာတ္လမ္းရဲ႕အစမွာ…နင္ကသာ ငါ့ကိုစတင္ဖိတ္ေခၚခဲ့တာျဖစ္လို႔
ငါဟာ ငါတို႔ရဲ႕ကမၻာဦးက ေန႔စြဲေတြအေၾကာင္း ျပန္ျပန္စဥ္းစားတိုင္း
ငါနိုင္တယ္ေဟ့လို႔ လက္ခေမာင္းခတ္ ေၾကၾကကြဲကြဲ ေၾကြးေၾကာ္ေလ့ရွိသကြဲ႔

မိန္းကေလးေရ…
မိန္းကေလးေရ…
……………………………………
……………………………………
အေရွ႕ကိုေလွ်ာက္ရင္း အေနာက္ကို
ေမွ်ာ္ၾကည့္မေနပါနဲ႔ေတာ…ကြယ္
ငါေျပာမထြက္ရက္ခဲ့တဲ့ နင့္ေထာင့္ခ်ိဳးကလူတစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္း
နင္…ထိုးထြင္းသိျမင္္ျပီး သူေပးမယ့္အႏၱာရယ္က ကင္းလြတ္နိုင္ပါေစ
မိန္းကေလးေရ…
ေရႊၾကယ္မိုး
၂၀၁၁.၁၂လ. ၂၉ရက္
မနက္ ၄ နာရီ ၁၄ မိနစ္